• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اِسْتِغْفار (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: اِسْتِغْفار (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: غُفْران (لغات‌قرآن)، غَفْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)، آمرزش.


اِسْتِغْفار (به کسر الف و تاء و سکون سین و غین) از واژگان قرآن کریم به معنای طلب مغفرت است.


اِسْتِغْفار:
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۰۸.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۹.    
[۳] طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۲۶-۴۲۷.    
به معنای طلب مغفرت است.

(وَ ما كانَ‌ اسْتِغْفارُ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ ...)
[۴] توبه/سوره۹، آیه۱۱۴.    
(و استغفار ابراهیم براى پدرش (سرپرستش كه در آن زمان، عمويش آزر بود)، فقط بخاطر وعده‌اى بود كه به او داده بود).
[۵] مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۲۰۵.    
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۹۷.    
[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۵۴۰.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۱۶.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۲۲۱.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۰۸.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۹.    
۳. ↑ طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۲۶-۴۲۷.    
۴. ↑ توبه/سوره۹، آیه۱۱۴.    
۵. ↑ مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۲۰۵.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۹۷.    
۷. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۵۴۰.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۱۶.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۲۲۱.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غفر"، ج۵، ص۱۰۸.    


رده‌های این صفحه : آمرزش گناه | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره توبه | واژه شناسی واژگان کلامی قرآن
جعبه ابزار