اِدْلِهْمَام (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِدْلِهْمَام (به کسر الف و سکون دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شدت يافتن ظلمت است.
از این کلمه یک بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
اِدْلِهْمَام: به معنای شدت يافتن ظلمت است.
«
ادْلَهمَّ الظلامُ ادْلِهْمَاماً: كثف و الليلُ: اشتدَّ ظلامهُ»
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
آسمان فرموده:
«جَعَلَ نُجُومَها أَعْلاَماً يَسْتَدِلُّ بِهَا الْحَيْرانُ في مُخْتَلِفِ فِجاجِ الاَْقْطارِ، لَمْ يَمْنَعْ ضَوْءَ نُورِها ادْلِهْمامُ سُجُفِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ» «
خداوند ستارگان
آسمان را علامت‌هایى قرار داده كه آدم گمشده در راه‌هاى اقطار
زمین با آن‌ها راه پيدا مى‌كند.»
در
قرآن آمده
(وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) «و نيز علاماتى قرار داد؛ و شب هنگام به وسيله ستارگان راه خود را مى‌يابند.»
سياهى پرده‌هاى شب تاريک، مانع نور ستارگان نيست.
«
سجف» بر وزن عنق جمع سجاف بر وزن كتاب به معنى پرده است.
از این کلمه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ادلهمام»، ج۱، ص۳۹۱.
