اِحْتِمال (مفردات‌قرآن)

اِحْتِمال (به کسر الف، سکون حاء و کسر تاء) از واژگان قرآن کریم به معنای حمل است.

اِحْتِمال به معنی حمل است.

به مواردی از اِحْتِمال که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(فَاحْتَمَلَ‌ السَّیْلُ زَبَداً رابِیاً.)
«سیل به شدت کف بلندی برداشت.»

(فَقَدِ احْتَمَلَ‌ بُهْتاناً وَ اِثْماً مُبِیناً.)
«حقّا که بهتان و گناه آشکار را بر خود بار کرده است.»

ممکن است احتمال برای طلب یا مبالغه باشد که این دو از معنای افتعالند.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۸۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۷.
۳.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۷۲۴.
۴.	↑ رعد/سوره۱۳، آیه۱۷.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۵۷.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۳۴.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۴۵-۴۶.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۲۸-۲۹.
۹.	↑ نساء/سوره۴، آیه۱۱۲.
۱۰.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۱۱۲.
۱۱.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۷۰.
۱۲.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۴۰.
۱۳.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۸۶.