اَعْنات (مفردات‌قرآن)

اَعْنات (به فتح الف و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای به مشقّت انداختن‌ است.

اَعْنات به معنای به مشقّت انداختن‌ است.

به موردی از اَعْنات که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ‌ لَأَعْنَتَكُمْ‌ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‌)
«اگر خدا می‌خواست شما را درباره یتیمان به زحمت می‌انداخت.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۵۵.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۰.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۱۱.
۴.	↑ بقره/سوره۲، آیه۲۲۰.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۲۹۷.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۱۹۸.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۳۰۲.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۵۹.