اَجْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَجْل (به فتح الف و سکون جیم) از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
علّت و جهت آمده است.
اَجْل (بر
وزن عقل) عبارت است از علت و جهت چیزی یا کاری.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مورد فهمیدن کلام خدا و رسولش فرموده است:
«وَ قَدْ كانَ يَكونُ مِنْ رَسولِ اللهِ (صلىاللهعليهوآله) الْكَلامُ لَهُ وَجْهانِ: فَكَلامٌ خاصٌّ، وَ كَلامٌ عامٌّ، فَيَسْمَعُهُ مَنْ لا يَعْرِفُ ما عَنَى اللهُ بِهِ، وَ لا ما عَنَى بِهِ رَسولُ اللهِ (صلىاللهعليهوآله) فَيَحْمِلُهُ السّامِعُ، وَ يُوَجِّهُهُ عَلَى غَيْرِ مَعْرِفَة بِمَعْناهُ، وَ ما قُصِدَ بِهِ، وَ ما خَرَجَ مِنْ أَجْلِهِ.» «گاهى سخنانى از
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) صادر مى‌شده است كه داراى دو جنبه بوده، سخنى جنبه خصوصى دارد و گفتارى جنبه عمومى و آن‌كس كه مقصود خداوند و منظور پيامبر (صلىاللهعليهوآله) را از آن نمى‌دانست، مى‌شنيد و
حفظ مى‌نمود و بدون توجّه به معنا و مقصود و
هدف آن، آن را توجيه مى‌كرد.»
و دیگری دربارۀ گناهکار فرموده:
«یَکْرَهُ الْمَوْتَ لِکَثْرَة ذُنوبِهِ وَ یُقیمُ عَلَی ما یَکْرَهُ الْمَوْتَ مِنْ أَجْلِهِ.» یعنی «به علت کثرت گناهان از
مرگ می‌ترسد، و به گناهی که به
سبب آن از مرگ
کراهت دارد ادامه می‌دهد.»
منظور از «ما»
گناه است.
فقط دوبار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۷.
