انق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انق (به فتح الف و نون)،
ایناق و
مونق یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای زیبایی زیاد و نیکویی زیاد، اعجاب‌آور و شادی‌بخش می‌باشد که در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) زیبایی قرآن کریم و تقاضای نعمت‌های اعجاب‌آور با این کلمه و مشتقات آن مورد تبیین قرار گرفته است.
اَنَق (به فتح الف و نون) به معنای کثرت حسن و کثرت زیبایی آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «انق الشی‌ء: راع حسنه.»
یکی از مشتقات این کلمه، «
ایناق» می‌باشد که به معنی اعجاب است. لذا امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره‌ی قرآن مجید فرموده است: «و انّ القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق، لا تفنی عجائبه و لا تنقضی غرائبه؛
یعنی ظاهر قرآن بسیار زیبا و باطن آن چنان عمیق است که عجائبش انتها ندارد و غرائبش تمام نمی‌شود.»
از دیگر مشتقات آن واژه‌ی «
مونق» است که به معنای اعجاب آور و شادی‌بخش می‌باشد. لذا آن حضرت (صلوات‌الله‌علیه) در این خصوص نیز می‌فرماید: «اللهم ... انشر علینا رحمتک بالسحاب المنبعق و الربیع المغدق و النبات المونق؛
خدایا رحمت خویش را بر ما بگستران با
ابری که آب از آن منفجر می‌شود و با بهاری که بارشش زیاد و با علفی که اعجاب‌آور و بهجت‌آور است.»
• این کلمه با مشتقّات آن جمعاً شش باردر نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «انق، ایناق، مونق»، ص۸۸-۸۹.
