انفاق بادیه‌نشینان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیه ۱۲۰-۱۲۱
سوره توبه،
خداوند در مورد
انفاق بادیه‌نشینان صحبت می‌کنند.
ما کان لاهل المدینة ومن حولهم من الاعراب... • ولاینفقون نفقة صغیرة ولا کبیرة... الا کتب لهم لیجزیهم الله احسن ما کانوا یعملون.
سزاوار نیست که اهل مدینه و بادیه‌نشینانی که اطراف آنها هستند از رسول خدا تخلف جویند. و هیچ مال کوچک یا بزرگى را (در این راه) انفاق نمى‌کنند ... مگر اینکه براى آنها نوشته مى‌شود تا خداوند آن را به عنوان بهترین اعمالشان پاداش دهد.
مشکلات مجاهدان بی‌پاداش نمی‌ماند:
آنگاه می‌فرماید: هزینه‌ای که در این راه خرج می‌کنند، چه کم و چه زیاد، و همچنین هر وادی که طی می‌نمایند، برای آنان نوشته می‌شود و نزد خدا محفوظ می‌ماند، تا به بهترین پاداش جزا داده شوند.
مراد از جمله: (لیجزیهم الله احسن ما کانوا یعملون)
و جمله (لیجزیهم الله احسن ما کانوا یعملون) غایت و نتیجه‌ای است که بر جمله (کتب لهم) مترتب شده، و معنایش این است که (نتیجه این نوشتن این است که
خداوند جزای بهترین اعمالشان را بدهد) و اگر تنها جزای نیکوترین اعمالشان را ذکر کرد، برای این است که بیشتر
رغبت صاحب عمل متوجه آنگونه اعمال است. ممکن هم هست از این جهت باشد که
پاداش بهترین اعمال مستلزم پاداش سایر اعمال نیز هست. و نیز ممکن است منظور از (احسن اعمال) جهاد در راه خدا باشد؛ برای اینکه
جهاد از همه اعمال نیک دیگر سخت‌تر و نیز مهم تر است، زیرا
قیام امر
دین بدان بستگی دارد.
البته در این میان معنای دیگری نیز هست، و آن این است که جزای عمل در
حقیقت همان خود عمل است که به سوی پروردگار رفته است، و بهترین جزا همان بهترین اعمال است، پس، در نتیجه جزا دادن به احسن اعمال معنایش جزا دادن به احسن جزاء است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۹، برگرفته از مقاله «انفاق بادیه‌نشینان».
