انحصارطلبی یهود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برخی از مفسران معاصر در فضای منازعات جدید
یهود و
مسلمانان با بررسی سیاسی اجتماعی این آیات، انحصارطلبی یهودیان را از خوی
حسد و بداندیشی آنان ناشی دانسته، پایمال ساختن حقوق مردم و جنگ افروزی های فراوان را به آنان نسبت می‌دهند.
یهود سرای
آخرت را منحصر به خود میداند.
«قل ان کانت لکم الدار الاخرة عند الله خالصة من دون الناس فتمنوا الموت...»؛ بگو: «اگر آن (چنان که مدعی هستید) سرای دیگر در نزد
خدا ، مخصوص شماست نه سایر مردم، پس آرزوی
مرگ کنید اگر راست می‌گویید!»
«وقالوا لن یدخل الجنة الا من کان هودا...»؛ آنها گفتند: «هیچ کس، جز یهود یا
نصاری ، هرگز داخل
بهشت نخواهد شد.» این آرزوی آنهاست! بگو: «اگر راست می‌گویید، دلیل خود را (بر این موضوع) بیاورید!»
یهود به انحصار دوستی خدا به آنان
اعتقاد دارند.
«قل یـایها الذین هادوا ان زعمتم انکم اولیاء لله من دون الناس فتمنوا الموت...»؛ بگو: «ای یهودیان! اگر گمان می‌کنید که (فقط) شما دوستان خدائید نه سایر مردم، پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می‌گویید (تا به لقای محبوبتان برسید)!»
یهود به حقانیت انحصاری
آیین خویش اعتقاد دارند.
«وقالت الیهود لیست النصـری علی شیء...»؛ یهودیان گفتند: «
مسیحیان هیچ موقعیتی (نزد خدا) ندارند»، و مسیحیان نیز گفتند: «
یهودیان هیچ موقعیتی ندارند (و بر باطلند)»؛ در حالی که هر دو دسته،
کتاب آسمانی را می‌خوانند (و باید از این گونه تعصبها برکنار باشند) افراد نادان (دیگر، همچون
مشرکان ) نیز، سخنی همانند سخن آنها داشتند! خداوند،
روز قیامت ، در باره آنچه در آن
اختلاف داشتند، داوری می‌کند.
وجود روحیه انحصارطلبی در یهود در حد اختصاص دادن همه منافع مادی و معنوی به خود است.
«الم تر الی الذین اوتوا نصیبا من الکتـب یؤمنون بالجبت والطـغوت... • اولـئک الذین لعنهم الله ومن یلعن الله فلن تجد له نصیرا• ام لهم نصیب من الملک فاذا لایؤتون الناس نقیرا• ام یحسدون الناس علی مآ ءاتـیهم الله من فضله...»؛ آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از
کتاب (خدا) به آنان داده شده، (با این حال)، به «
جبت » و «
طاغوت » (
بت و بت‌پرستان)
ایمان می‌آورند، و درباره
کافران می‌گویند: «آنها، از کسانی که ایمان آورده‌اند، هدایت یافته‌ترند»؟! آنها کسانی هستند که
خداوند ، ایشان را از رحمت خود، دور ساخته است؛ و هر کس را خدا از رحمتش دور سازد، یاوری برای او نخواهی یافت. آیا آنها (یهود) سهمی در حکومت دارند (که بخواهند چنین داوری کنند)؟ در حالی که اگر چنین بود، (همه چیز را در
انحصار خود می‌گرفتند،) و کمترین
حق را به مردم نمی‌دادند یا اینکه نسبت به مردم (پیامبر و خاندانش)، و بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشیده، حسد میورزند؟ ما به آل ابراهیم، (که یهود از خاندان او هستند نیز،) کتاب و
حکمت دادیم؛ و حکومت عظیمی در اختیار آنها (پیامبران بنی اسرائیل) قرار دادیم... مقصود از «الناس» غیر یهودیان‌اند و «ام یحسدون الناس» در
آیه ۵۴ شاهد بر این است.(بنابراین، معنای جمله «فاذا...» چنین می‌شود: یهودیان، منافع مادی و معنوی را از دیگران دریغ میورزند و در انحصار خویش نگه می‌دارند)
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۱۲۶، برگرفته از مقاله «انحصارطلبی یهود».
