أَمیر (بر وزن فعیل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حاکم است. حضرت علی (علیهالسلام) در بیانی درباره ضرورت وجود حاکم در جامعه و اختلاف با یاران خویش در ماجرای حکمیّت، از این واژه استفاده نموده است. مواردی از مادّه امر در «نهجالبلاغه» به کار رفته است.