• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَمَد (به فتح الف و میم) از واژگان بکار رفته در قرآن کریم به معنای مدّت و زمان‌ است. این واژه چهار بار در قرآن آمده است.



أَمَد به معنای مدّت و زمان‌ است. (فَطالَ عَلَیْهِمُ‌ الْاَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ) «مدّت بر آنها دراز شد، دلهایشان سخت گردید».


راغب گوید: تفاوت امد و ابد آنست که ابد بمعنی زمان غیر محدود و امد به معنی زمان محدود ولی مجهول الحدّ است.


فرق میان زمان و امد، آنکه امد به اعتبار آخر مدّت گفته می‌شود ولی زمان شامل اوّل و آخر مدّت است، بدین سبب گفته‌اند: مدی و امد متقارب‌اند. امد، چهار بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۰۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۸.    
۳. حدید/سوره۵۷، آیه۱۶.    
۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۸.    
۵. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۸.    
۶. آل عمران/سوره۳، آیه۳۰.    
۷. کهف/سوره۱۸، آیه۱۲.    
۸. حدید/سوره۵۷، آیه۱۶.    
۹. جن/سوره۷۲، آیه۲۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «امد»، ج۱، ص۱۰۹.    






جعبه ابزار