امامت تورات (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

کتاب موسی که امام و رحمت بود و قرآن هم آن را تصدیق دارد، قبل از آمدن قرآن از آمدنش خبر داده بود.

---

تورات، برای بنی اسرائیل امامت و پیشوایی داشت:
افمن کان علی بینة من ربه ویتلوه شاهد منه ومن قبله کتـب موسی امامـا ورحمة اولـئک یؤمنون به ومن یکفر به من الاحزاب فالنار موعده فلا تک فی مریة منه انه الحق من ربک ولـکن اکثر الناس لا یؤمنون.
آیا آن کس که دلیل آشکاری از پروردگار خویش دارد، و بدنبال آن، شاهدی از سوی او می‌باشد، و پیش از آن، کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (گواهی بر آن می‌دهد، همچون کسی است که چنین نباشد)؟! آنها (حق طلبان و حقیقت جویان) به او (که دارای این ویژگیهاست،) ایمان می‌آورند! و هر کس از گروه‌های مختلف به او کافر شود، آتش وعده گاه اوست! پس، تردیدی در آن نداشته باش که آن حق است از پروردگارت! ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند!
ومن قبله کتـب موسی امامـا ورحمة وهـذا کتـب مصدق لسانـا عربیـا لینذر الذین ظـلموا وبشری للمحسنین.
و پیش از آن، کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (نشانه‌های آن را بیان کرده)، و این کتاب هماهنگ با نشانه‌های تورات است در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست، تا ظالمان را بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد!

---

ظاهرا جمله: و من قبله...، جمله‌ای حالیه باشد، و معنای جمله این است که: به زودی خواهند گفت: این افترایی است قدیم و سابقه دار، در حالی که کتاب موسی که امام و رحمت بود و قرآن هم آن را تصدیق دارد، قبل از آمدن قرآن از آمدنش خبر داده بود، و این قرآن هم که مصدق تورات است، به زبانی عربی آن را تصدیق کرده تا برای ستمکاران بیم رسان و برای نیکوکاران بشارتی باشد، و با این حال چگونه ممکن است افک بوده باشد.
امام و رحمت بودن تورات به این معنا است که: تورات کتابی است که می‌تواند مقتدای بنی اسرائیل باشد، و بنی اسرائیل باید در اعمال خود از آن پیروی کنند، بدین جهت امام است، و بدین جهت که مایه اصلاح نفوس مردم با ایمان است رحمت است.
از ظاهر این آیات بر می‌آید که در زمینه دلخوش کردن رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و تقویت ایمان آن جناب به کتاب خدا و تاکید بصیرتش نسبت به وظیفه‌اش سخن دارد. پس سیاق کلام در این آیات سیاق خطاب به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است، همانطور که در آیات قبل، تا آنجا که مشرکین متهمش کردند به دروغ بستن به خدا، روی سخن به آن جناب بود. بعد از نقل آن اتهام باز روی سخن به آن جناب کرد که علیه مشرکین تحدی کن و بگو: اگر راست می‌گویند ده سوره مثل قرآن بیاورند و به خدا افترا ببندند. و در آخر به آن جناب امر می‌کند به اینکه دلخوش بدارد، و بر علمی که نسبت به خدایی بودن قرآنش دارد ثبات به خرج دهد، یعنی بداند که او بر حق است و به خدا افتراء نبسته، پس از اینکه اکثر مردم (مشرکین) از پذیرفتن دعوتش اعراض می‌کنند دل چرکین نباشد، و در ایمان و علم خود دچار تردید نگردد.
ا فمن کان علی بینة من ربه و یتلوه شاهد منه و من قبله کتاب موسی اماما و رحمة.
این جمله تفریع و نتیجه گیری از گفتار سابق است که در زمینه احتجاج علیه افتراء بودن قرآن و استدلال بر خدایی بودن آن سخن داشت. و کلمه من: کسی که، در آغاز آیه مبتداء است و خبر آن که کلمه کغیره، و یا چیزی نظیر آن است که حذف شده و تقدیر کلام چنین است: آیا کسی که از ناحیه پروردگارش دارای بینه و علم قطعی است مثل دیگران است؟ دلیل بر این تقدیر دنباله آیه است که هر دو طایفه را نام برده و می‌فرماید: اولئک یؤمنون به و من یکفر به من الاحزاب فالنار موعده، (دسته اول به آن ایمان دارند) دسته دوم یعنی کسی که از احزاب به آن کفر بورزد آتش موعد او است. و استفهامی که در آیه شده استفهام انکاری است، یعنی می‌خواهد بفرماید: این دو طایفه یکسان نیستند آیا کسی که چنین و چنان باشد مثل کسی است که اینطور نباشد؟ و تو‌ای پیامبر این اوصاف را داری، پس درباره قرآن تردید مکن.
«و من قبله کتاب موسی اماما و رحمة» و پیش از این قرآن، و یا به گفته بعضی یعنی پیش از محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله کتاب موسی نیز او را تصدیق کرده (زیرا حضرت موسی نیز در تورات به آمدن پیغمبر اسلام بشارت داده است) و آن کتاب پیشوا است که در کارهای دین از آن پیروی شود، و رحمتی است یعنی نعمتی است از خدای تعالی بر بندگان، و برخی گفته‌اند: سبب رحمتی است برای کسی که بدان ایمان آورد.
اینجا به دلیل دیگری برای اثبات حقانیت قرآن و نفی تهمت مشرکان که می‌گفتند این یک دروغ قدیمی است پرداخته می‌گوید: از نشانه‌های صدق این کتاب بزرگ این است که قبل از آن کتاب موسی در حالی که پیشوای مردم بود و رحمتی از سوی خدا نازل گردید و خبر از اوصاف پیامبر بعد از خود داد، و این قرآن نیز کتابی است هماهنگ با نشانه‌هایی که در تورات آمده (و من قبله کتاب موسی اماما و رحمة و هذا کتاب مصدق).

---