• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امام مبین (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


‌
مقالات مرتبط: إِمامٍ مُبیْنٍ (لغات‌قرآن)، امام مبین.


امام مبین (قرآن)، یکی از اسامی و صفات قرآن را می‌گویند.


در آثار علوم قرآنی ، "امام مبین" به عنوان یکی از اوصاف و صفات قرآن شمرده شده است، و آن را مستند به آیه ۱۲ سوره یس کرده‌اند: (... وکل شیء احصیناه فی امام مبین).
[۱] یس/سوره۳۶، آیه۱۲.    


البته در معنای امام مبین- در آیه مذکور- وجوه دیگری هم گفته شده است. برخی مفسران «امام مبین» را لوح محفوظ دانسته‌اند، و برخی دیگر امام علی علیه‌السّلام را مصداق «امام مبین» شمرده‌اند.
[۲] صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص ۹۵.    
[۳] رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۳۱.
[۴] فخر رازی، محمد بن عمر، ۵۴۴ - ۶۰۶ق، التفسیرالکبیر، ج۲۶، ص(۴۹-۵۰).    
[۵] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۸، ص۲۶۳.    
[۶] طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۶۷.    


۱. ↑ یس/سوره۳۶، آیه۱۲.    
۲. ↑ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص ۹۵.    
۳. ↑ رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۳۱.
۴. ↑ فخر رازی، محمد بن عمر، ۵۴۴ - ۶۰۶ق، التفسیرالکبیر، ج۲۶، ص(۴۹-۵۰).    
۵. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۸، ص۲۶۳.    
۶. ↑ طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۶۷.    


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «امام مبین (قرآن)».    


رده‌های این صفحه : قرآن شناسی | نام های قرآن
جعبه ابزار