• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

الله (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَللَّه‌ (به فتح الف و تشدید لام) از واژگان قرآن کریم است.
این واژه عَلم و از اسماء الهی است که به جمیع صفات حضرت حق دلالت دارد.
از این جهت می‌گویند: اللَّهُ‌ نام ذات واجب الوجودی است كه جامع تمام صفات كمال است.
خدا در قرآن کریم با اوصاف مختلفی وصف شده، از جمله: احدیت، خالقیت، ربوبیت، قدرت، رزاقیت و بی‌نیاز مطلق.
الله نور آسمان و زمین در قرآن معرفی شده است.
حیات و ممات، شروع و پایان آفرینش، عزت و ذلت، هدایت و ضلالت همه موجودات به صورت؛
تکوینی و تشریعی در اختیار اوست.
قرآن برای اثبات وجود حق تعالی و یگانگی او از برهان نظم که دلیل قطعی شعور و درک و عقل است، استفاده کرده است.
وجود خدا و توحید او اساس دین اسلام و تمام ادیان آسمانی است.
هیچ دینی و هیچ دانشمندی، موقعیّت و اوصاف خدا را مانند قرآن تعریف نکرده و نشان نداده است.
اين لفظ مجموعا دو هزار و هفتصد و دو بار در قرآن مجيد آمده، که پنج بار به صورت اللّهم و بقيّه به صورت اللَّه آمده است.

فهرست مندرجات

۱ - معنای أَللَّه‌
۲ - کاربردها
       ۲.۱ - اللَّهُ ( آیه ۱ سوره توحید)
       ۲.۲ - اللّهُ (آیه ۱۰۲ سوره انعام)
       ۲.۳ - اللَّهُ (آیه۶۲ سوره زمر)
       ۲.۴ - اللَّهُ (آیه ۶۲ سوره غافر)
       ۲.۵ - للّهِ (آیه ۱ سوره حمد)
       ۲.۶ - فَلِلَّهِ (آیه ۳۶ سوره جاثیه)
       ۲.۷ - اللّهُ ( آیه ۵۴ سوره اعراف)
       ۲.۸ - اللّهُ (آیه ۲۱ سوره یوسف)
       ۲.۹ - اللَّهَ‌ ( آیه ۲۰ سوره بقره)
       ۲.۱۰ - اللّهُ (آیه ۱۵۶ سوره آل عمران)
۳ - شروع‌کننده آفرینش
       ۳.۱ - اللّهُ (آیه ۳۴ سوره یونس)
۴ - استمداد از خدا
       ۴.۱ - لِلَّهِ (ایه ۲۶ سوره لقمان)
       ۴.۲ - اللَّهِ (آیه ۱۵ سوره فاطر)
۵ - شان خدا
۶ - عزت و ذلت
۷ - هدایت و ضلالت
       ۷.۱ - اللّهَ (سوره ۲۷ رعد)
       ۷.۲ - اللّهُ (آیه ۲۷ سوره ابراهیم)
       ۷.۳ - اللّهُ (آیه ۷ سوره بقره)
۸ - هدایت تکوینی
۹ - رزاقیت
       ۹.۱ - اللَّهَ (آیه ۵۸ سوره ذاریات)
       ۹.۲ - اللَّهُ ( آیه ۶۰ سوره عنکبوت)
       ۹.۳ - اللّهِ (آیه ۶ سوره هود)
۱۰ - تکلیف به اندازه توان
       ۱۰.۱ - اللّهُ (آیه ۲۸۶ سوره بقره )
۱۱ - بازگشت به سوی خدا
۱۲ - نوررانیت
       ۱۲.۱ - اللَّهُ (آیه ۳۵ سوره نور)
۱۳ - بدون فرزند بودن
       ۱۳.۱ - اللَّهُ ( آیه ۹۱ سوره مؤمنون)
۱۴ - مبغوضین خدا
       ۱۴.۱ - اللّهَ (آیه ۱۹۰ سوره بقره)
       ۱۴.۲ - اللّهُ ( آیه ۲۰۵ سوره بقره)
       ۱۴.۳ - اللّهُ (آیه ۲۷۶ سوره بقره)
       ۱۴.۴ - اللّهَ (آیه ۳۲ سوره آل عمران)
       ۱۴.۵ - اللّهُ (آیه ۵۷ سوره آل عمران)
       ۱۴.۶ - اللّهَ (آیه ۳۶ سوره نساء)
       ۱۴.۷ - اللّهَ (آیه ۱۰۷ سوره نساء)
       ۱۴.۸ - اللّهُ ( آیه ۶۴ سوره مائده)
       ۱۴.۹ - اللَّهَ ( آیه ۷۶ سوره قصص)
۱۵ - محبوبین خدا
       ۱۵.۱ - اللّهَ (آیه ۱۹۵ سوره بقره)
       ۱۵.۲ - اللّهَ ( آیه ۲۲۲ سوره بقره)
       ۱۵.۳ - اللَّهَ‌ ( ایه ۷۶ سوره آل عمران)
       ۱۵.۴ - اللّهُ (ایه ۱۴۶ سوره آل‌عمران)
       ۱۵.۵ - اللّهَ ( آیه ۱۵۹ سوره آل‌عمران)
       ۱۵.۶ - اللّهَ (ایه ۴۲ سوره مائده)
       ۱۵.۷ - اللَّهَ (آیه ۴ سوره صف)
۱۶ - تعداد کاربردها
۱۷ - پانویس
۱۸ - منبع


أَللَّه‌ علم (اسم) خداوند تبارک و تعالی است.
بعضی گویند اصل آن اله است، همزه‌اش حذف شده و الف و لام بر آن اضافه گشته و لام در لام ادغام گردیده است.
صاحب قاموس گوید: اصحّ آن است که علم غیر مشتقّ است.
بايد دانست در اين كلمه صفت به خصوص از صفات حق تعالى منظور نيست و آن فقط علم ذات بارى است، ولى التزاما به جميع صفات خدا دلالت دارد و شايد از اين جهت گفته‌اند: اللَّهُ‌ نام ذات واجب الوجودى است كه جامع تمام صفات كمال است.
اين لفظ مبارک مجموعا دو هزار و هفتصد و دو بار در قرآن مجيد آمده است. پنج بار «اللّهم» و بقيّه «اللَّه».
وجود خدا و توحید او اساس دین مبین اسلام و تمام ادیان آسمانی است.
هیچ دینی و هیچ دانشمندی موقعیّت، عظمت، وجود و صفات خدا را مانند قرآن تعریف نکرده و نشان نداده است.



به مواردی از أَللَّه‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - اللَّهُ ( آیه ۱ سوره توحید)

(قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ)
«بگو: او خدای بی‌همتاست خدای که مقصود همه است، نزاده و زائیده نشده، هیچکس همتای او نیست.»
ناگفته نماند چنانکه در «احد» گذشت:
این کلمه فقط در ذات باری به معنی وصفی استعمال‌ گردیده است؛ بنابراین لازم است احد را در (قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ) ، بی‌همتا معنی کنیم. در این صورت، تمام سه آیه که بعد از آیه اولی آمده است شرح احد می‌باشد؛ یعنی بی‌همتاست زیرا که مقصود همه است و زاییدن و زاییده شدن که از خواصّ تمام موجودات است، در او نیست.
بالاخره هیچکس کفو و برابر او نیست.
این است خدایی که قرآن معرّفی می‌کند؛ یعنی خود خدا معرّفی می‌کند زیرا قرآن کلام خداست.
از نظر علم و عقل و فطرت فقط این خدا قابل قبول است نه خدایان دروغین و نه خدایی که ادیان تحریف شده می‌گویند.
خدا خالق و آفریننده تمام اشیاء و تمام جهان و جهانیان و تمام موجودات است. و جز او هر چه هست آفریده اوست.
(لا إِلَهَ إِلاّ هُوَ خالِقُ كُلِّ شَيْءٍ )
«هيچ معبودى جز او نيست؛ آفريدگار همه چيز است.»


۲.۲ - اللّهُ (آیه ۱۰۲ سوره انعام)

(قُلِ اللّهُ خالِقُ كُلِّ شَيْءٍ)
(بگو: «خدا آفريننده همه چيز است.)


۲.۳ - اللَّهُ (آیه۶۲ سوره زمر)

(اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَیءٍ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَیءٍ وَكيلٌ)
(خداوند آفريدگار همه چيز است و حافظ و نگهبان بر همه اشياست. )


۲.۴ - اللَّهُ (آیه ۶۲ سوره غافر)

(ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ خالِقُ كُلِّ شَیءٍ)
(اين است خداوند، پروردگار شما كه آفريننده همه چيز است.)


۲.۵ - للّهِ (آیه ۱ سوره حمد)

(الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعالَمينَ)
(حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است.)
تربیت تمام اشیاء و موجودات به دست اوست و او مربّی همه‌ی مخلوقات است‌.


۲.۶ - فَلِلَّهِ (آیه ۳۶ سوره جاثیه)

(فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ العَالَمينَ)
(پس حمد و ستايش مخصوص خداست، پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمين و پروردگار همه جهانيان.)
کلمه‌ رَبِّ الْعالَمِینَ ۴۲ بار در قرآن آمده است.


۲.۷ - اللّهُ ( آیه ۵۴ سوره اعراف)

(أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الأَمْرُ تَبارَکَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ)
«بدان آفریدن و تدبیر و دستور فقط برای اوست، بلند مرتبه است خدا که پرورش دهنده مخلوقات است.»
و خلاصه بند ۲ و ۳ این است که آفرینش و پرورش هر دو از خدا و در دست خداست و به تعبیر دیگر چنین است‌.
در «ربب» خواهیم گفت که «ربّ» تربیت دهنده است.


۲.۸ - اللّهُ (آیه ۲۱ سوره یوسف)

(وَ اللّهُ غالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ)
(خداوند بر كارش توانا و پيروز است.)
جمله‌ (هُوَ عَلی‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ) و (اللَّهَ‌ عَلی‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ) مجموعا ۳۴ بار در قرآن تکرار شده است.


۲.۹ - اللَّهَ‌ ( آیه ۲۰ سوره بقره)

(اللَّهَ‌ عَلی‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ)
(خداوند بر هر چيزى تواناست.)


۲.۱۰ - اللّهُ (آیه ۱۵۶ سوره آل عمران)

(وَ اللّهُ يُحْيی وَ يُمِيتُ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصيرٌ)
(خداوند زنده مى‌كند و مى‌ميراند و زندگى و مرگ به دست اوست و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد، بيناست.)
حیات و مرگ مطلقا در دست اوست و اوست که حیات می‌بخشد و می‌میراند.
(وَ إنّا لَنَحْنُ نُحْیی وَ نُميتُ وَ نَحْنُ الْوارِثُونَ)
(ماييم كه زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و ماييم وارث همه جهانيان.)
این دو تعبیر ۱۱ مرتبه در قرآن آمده است.



شروع آفرینش و اعاده آن از او و بدست اوست، که آفریده و اوست که بعد از ویرانی، نظم جدید برقرار کرده و آفریدن را از سر می‌گیرد.
(يَوْمَ نَطْوی السَّماء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنا إِنّا كُنّا فاعِلينَ)
«روزی آسمان را می‌پیچیم و جمع می‌کنیم. همانطور که طومار نوشته‌ها را می‌پیچد و جمع می‌کند. پس از آن همچون آفرینش اوّل، آفریدن را دوباره شروع می‌کنیم، این وعده بر ما حتمی است و ما آن را عملی خواهیم کرد.»


۳.۱ - اللّهُ (آیه ۳۴ سوره یونس)

(قُلِ اللّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ)
(بگو: تنها خدا آفرينش را آغاز كرده، سپس باز مى‌گرداند.)
او هر روز در کاری است. همه از او می‌خواهند، از او استمداد می‌کنند و دست نیاز به سوی او دراز کرده‌اند اگرچه عدّه‌ای متوجّه نیستند.

(يَسْأَلُهُ مَن فی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فی شَأْنٍ)
«هر که در آسمان‌ها و زمین هست‌ حاجت خود را از او می‌خواهند، او هر روز در کار به خصوصی است.»
آیه شریفه راجع به اصل احتیاج و استمداد از خداست.


۴.۱ - لِلَّهِ (ایه ۲۶ سوره لقمان)

(لِلَّهِ ما فی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)
(آنچه در آسمان‌ها و زمين است فقط از آن خداست.)


۴.۲ - اللَّهِ (آیه ۱۵ سوره فاطر)

(يا أَيُّها النّاسُ أَنتُمُ الْفُقَراء إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنيُّ الْحَميدُ)
(اى مردم! شما همگى نيازمند به خداييد. تنها خداوند است كه بى‌نياز و ستوده است.)
به حکم دو آیه بالا بشر از خود چیزی ندارد، او مطلقا فقیر و محتاج است؛ در مقابل هر چیز از خدا و ملک خدا و خدا غنیّ مطلق است،
تمام مردم اعمّ از خداشناس و غیره که برای رفع حاجت خود به وسایل مادّی متوسّل می‌شوند، به وسایل خدا متوسّل می‌شوند. و از خدا می‌خواهند. این آیه، نظیر آیه‌ی‌ (وَ آتاكُم مِّن كُلِّ ما سأَلْتُمُوهُ)
(و از هر چيزى كه از او خواستيد، به شما داد.)
است مردم همه چیز را از خدا نخواسته‌اند، بلکه خدا مطابق احتیاج واقعی آنها وسایل زندگی به وجود آورده است.
این سئوال، سئوال فطری و واقعی است که همان احتیاج بوده باشد.



و امّا (کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَاْنٍ)
(او هر روز در شأن و كارى است.)
خداوند ربّ العالمین است. معنای ربوبیّت آن است که ربّ هر روز در کاری نظیر کار گذشته یا غیر آن بوده باشد مثل بنّاء که هر روز یک جور کاری در ساختمان، نظیر روز قبل یا غیر آن را می‌کند تا بنا تمام شود؛ تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل.



عزّت و ذلّت و گرفتن و عطا کردن در دست اوست، او پادشاهی می‌دهد و پادشاهی را می‌ستاند، اختیار در دست اوست. او شب را به روز و روز را به شب داخل می‌کند و زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می‌آورد.
(قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ الْمُلْک تُؤْتی الْمُلْک مَن تَشاء وَتَنزِعُ الْمُلْکَ مِمَّن تَشاء وَ تُعِزُّ مَن تَشاء وَ تُذِلُّ مَن تَشاء بِيَدِکَ الْخَيْرُ... تُولِجُ اللَّيْلَ فی الْنَّهَارِ وَ تُولِجُ النَّهَارَ فی اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الَمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ)
(بگو: «بار الها! اى مالک حكومت‌ها! به هر كس بخواهى حكومت مى‌بخشى و از هركس بخواهى حكومت را مى‌گيرى. هر كس را بخواهى عزّت مى‌دهى و هر كه را بخواهى خوار مى‌كنى. تمام خوبی‌ها به دست توست؛ شب را در روز داخل مى‌كنى و روز را در شب؛ زنده را از مرده بيرون مى‌آورى و مرده را از زنده.)
همانطور که تمام نعمت‌ها را خدا می‌دهد، پادشاهی و حکمرانی را نیز او عنایت می‌کند، این دلیل نمی‌شود که پادشاه و حکمران هر چه‌ خواهد بکند و بگوید: خدا به من داده است، چنانکه یک نفر پر زور و قهرمان نمی‌تواند همه را زیر مشت و لگد بیاندازد و بگوید: خدا این نیرو را به من داده است، نیکوکار و بدکار بودن شخص، روی کاری است که می‌کند، پادشاه بودن یا مردم عادی بودن، دلیل عزّت و ذلّت و خوبی و بدی نیست، حساب عمل در میان است، معاویه‌ مقتدر از همه بدتر و ابوذر فقیر از همه (نسبت به خودش) نیکوتر بود.



هدایت و گمراهی در دست او و در اختیار اوست. اوست که هدایت می‌کند و گمراه می‌گرداند ولی گمراه نمی‌کند مگر فاسقان را، اگر مردم اراده گمراهی کردند گمراه می‌کند، او به قلب کفّار مهر می‌زند که خود در اثر ادامه‌ی معاصی چنین خواسته‌اند.
(يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَ يَهْدی بِهِ كَثيرًا وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلاّ الْفاسِقينَ)
(خدا جمع زيادى را با آن گمراه و گروه بسيارى را هدايت مى‌كند؛ ولى تنها فاسقان را با آن گمراه مى‌سازد!)


۷.۱ - اللّهَ (سوره ۲۷ رعد)

(إِنَّ اللّهَ يُضِلُّ مَن يَشاءُ وَ يَهْدی إِلَيْهِ مَنْ أَنابَ)
(خداوند هر كس را بخواهد گمراه و هر كس را كه بازگردد به سوى خودش هدايت مى‌كند.)


۷.۲ - اللّهُ (آیه ۲۷ سوره ابراهیم)

(وَ يُضِلُّ اللّهُ الظّالِمينَ وَ يَفْعَلُ اللّهُ ما يَشاءُ)
(و ستمكاران را گمراه مى‌سازد (و لطف خود را از آنها به سبب اعمالشان بر مى‌گيرد) و خداوند هر چه را اراده كند و مصلحت باشد انجام مى‌دهد.)


۷.۳ - اللّهُ (آیه ۷ سوره بقره)

(خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ)
(خدا بر دل‌ها و گوش‌هاى آنان مهر نهاده.)
قرآن همه چیز را از خدا و در دست خدا می‌داند، و بی‌پروا می‌گوید: که عزّت و ذلّت و ضلالت و هدایت از خداست؛ اما معیّن می‌کند که کارهای خدا گزاف نیست و اینها روی نظم و حساب دقیقی است چنانکه فرمود:
(یُضِلُ‌ اللَّهُ‌ الظَّالِمِینَ)
(وَ ما یُضِلُّ بِهِ اِلَّا الْفاسِقِینَ)
(تنها فاسقان را با آن گمراه مى‌سازد!)



او دانه را می‌شکافد، مرده از زنده و زنده را از مرده بیرون می‌آورد (از تخم بی‌حرکت و دانه مرده و بی‌حرکت درختان و بوته‌ها و علف‌های زنده بیرون می‌آورد. دوباره از آنها، تخم‌ها و دانه‌های مرده و بی‌حرکت خارج می‌کند) فقط او می‌گریاند، می‌خنداند، می‌میراند، زنده می‌کند، نر و ماده را او آفریده خلقت آخرت نیز در دست اوست، او بی‌نیاز می‌کند، او عطا می‌کند، او غذا می‌دهد، او مریض را شفا می‌بخشد.


روزی موجودات از او و در دست اوست، او رزّاق مطلق است‌.

۹.۱ - اللَّهَ (آیه ۵۸ سوره ذاریات)

(إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتينُ)
(زيرا تنها خداوند روزى‌دهنده و صاحب قدرت است و ناتوانى در او راه ندارد.)


۹.۲ - اللَّهُ ( آیه ۶۰ سوره عنکبوت)

(وَ كَأَيِّن مِن دابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَها اللَّهُ يَرْزُقُها وَ إِيّاكُمْ)
(چه بسا جنبنده‌اى كه قدرت حمل روزى خود را ندارد، خداوند او و شما را روزى مى‌دهد؛ )


۹.۳ - اللّهِ (آیه ۶ سوره هود)

(وَ مَا مِن دَآبَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا)
(هيچ جنبنده‌اى در زمين نيست مگر اين‌كه روزى او بر خداست.)



او به اندازه قدرت و توانائی انس و جنّ، تکلیف می‌کند و این قاعده کلّی تکلیف است‌.

۱۰.۱ - اللّهُ (آیه ۲۸۶ سوره بقره )

(لا يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاّ وُسْعَها)
(خداوند هيچ كس را جز به اندازه تواناييش، تكليف نمى‌كند.)
این حقیقت پنج بار به این صورت در قرآن تکرار شده است.



بازگشت همه به سوی اوست، خوبان و بدان همه به سوی او بر می‌گردند.
(كُلٌّ إِلَيْنا راجِعُونَ)
(سرانجام همگى به سوى ما باز مى‌گردند (و جزاى كار خويش را مى‌بينند.))


او نور آسمان‌ها و زمین است زندگی و حرکت و افاضه مطلقا از اوست‌.

۱۲.۱ - اللَّهُ (آیه ۳۵ سوره نور)

(اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)
(خداوند نور آسمان‌ها و زمين است.)



او شریک و همتائی ندارد، خدائی و معبودی جز او نیست، فرزندی ندارد و کسی را به فرزندی انتخاب نکرده است‌.

۱۳.۱ - اللَّهُ ( آیه ۹۱ سوره مؤمنون)

(ما اتَّخَذَ اللَّهُ مِن وَلَدٍ وَ ما كانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ)
(خدا هرگز فرزندى اختيار نكرده و خداى ديگرى با او نيست.)
(سُبْحانَهُ اَنْ یَکُونَ لَهُ وَلَدٌ)
(او منزّه است كه فرزندى داشته باشد.)
(لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَ لَم يَكُن لَّهُ شَريکٌ فی الْمُلْکِ)
(نه فرزندى اختيار كرده و نه شريكى در حکومت دارد.)
قرآن درباره اثبات وجود خدا و توحید او، بیشتر برهان نظم را که دلیل قطعی شعور و درک و عقل است،بیان می‌کند.
برای اثبات حق تعالی و یگانگی او، برهان نظم بهترین برهان و عموم فهم است.



کسانی و کارهائی که خدا دوست ندارد و از آنها بیزار است به قرار ذیل‌اند:

۱۴.۱ - اللّهَ (آیه ۱۹۰ سوره بقره)

(إِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ)
(كه خدا متجاوزان را دوست ندارد.)


۱۴.۲ - اللّهُ ( آیه ۲۰۵ سوره بقره)

(وَ اللّهُ لا يُحِبُّ الفَسادَ)
(خدا فساد را دوست نمى‌دارد.)


۱۴.۳ - اللّهُ (آیه ۲۷۶ سوره بقره)

(وَ اللّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ كَفّارٍ أَثيمٍ)
(و خداوند هيچ ناسپاسِ گنهكارى را دوست نمى‌دارد.)


۱۴.۴ - اللّهَ (آیه ۳۲ سوره آل عمران)

(فَإِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ الْكافِرينَ)
(خداوند كافران را دوست نمى‌دارد.)


۱۴.۵ - اللّهُ (آیه ۵۷ سوره آل عمران)

(وَ اللّهُ لا يُحِبُّ الظّالِمينَ)
(و خداوند ستمكاران را دوست نمى‌دارد.)


۱۴.۶ - اللّهَ (آیه ۳۶ سوره نساء)

(إِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ مَن كانَ مُخْتالًا فَخُورًا)
(زيرا خداوند كسى را كه متكبّر و فخرفروش است و از اداى حقوق ديگران سرباز مى‌زند، دوست نمى‌دارد.)


۱۴.۷ - اللّهَ (آیه ۱۰۷ سوره نساء)

(إِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ مَن كانَ خَوّانًا أَثيمًا)
(زيرا خداوند، افراد خيانت‌پيشه گنهكار را دوست ندارد.)


۱۴.۸ - اللّهُ ( آیه ۶۴ سوره مائده)

(وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ)
(و خداوند مفسدان را دوست ندارد.)
(إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ)
(خداوند مسرفان را دوست نمى‌دارد. )
(إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرينَ)
(او مستكبران را دوست نمى‌دارد.)


۱۴.۹ - اللَّهَ ( آیه ۷۶ سوره قصص)

(إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحينَ)
(خداوند شادى‌كنندگان مغرور را دوست نمى‌دارد.)



آنانکه خدا دوستشان دارد به قرار زیر هستنند:

۱۵.۱ - اللّهَ (آیه ۱۹۵ سوره بقره)

(إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ)
(خداوند نيكوكاران را دوست مى‌دارد.)


۱۵.۲ - اللّهَ ( آیه ۲۲۲ سوره بقره)

(إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ)
(چراكه خداوند هم توبه‌كنندگان را دوست دارد و هم پاكان را)


۱۵.۳ - اللَّهَ‌ ( ایه ۷۶ سوره آل عمران)

(فَاِنَ‌ اللَّهَ‌ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ)
(زيرا خداوند پرهيزگاران را دوست دارد.)


۱۵.۴ - اللّهُ (ایه ۱۴۶ سوره آل‌عمران)

(وَ اللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرينَ )
(و خداوند استقامت‌كنندگان را دوست دارد.)


۱۵.۵ - اللّهَ ( آیه ۱۵۹ سوره آل‌عمران)

(إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلينَ)
(زيرا خداوند توكّل‌كنندگان را دوست دارد.)


۱۵.۶ - اللّهَ (ایه ۴۲ سوره مائده)

(إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ)
(خدا عدالت‌پيشگان را دوست دارد.)


۱۵.۷ - اللَّهَ (آیه ۴ سوره صف)

(إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلُونَ فی سَبيلِهِ)
(خداوند كسانى را دوست مى‌دارد كه در يك صف در راه او پيكار مى‌كنند.)



لفظ الله و اللهم مجموعا ۲۷۰۲ بار در قرآن مجيد آمده، که ۵ بار به صورت اللّهم و بقيّه به صورت اللَّه آمده است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات، قاموس قرآن، ج۱، ص۹۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲.    
۳. طریحی نجفی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۳۴۰.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۲۸۰.    
۵. اخلاص/سوره۱۱۲، آیه۱-۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۷۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۸۷.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۳۶۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۵۹.    
۱۰. اخلاص/سوره۱۱۲، آیه۱.    
۱۱. انعام/سوره۶، آیه۱۰۲.    
۱۲. رعد/سوره۱۳، آیه۱۶.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۱.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۴۶.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۲۶.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۴۰.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۳۸.    
۱۸. زمر/سوره۳۹، آیه۶۲.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶۵.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۴۳۶.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۸۸.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۰۷.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۸۹.    
۲۴. غافر/سوره۴۰، آیه۶۲.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۴.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۲۳.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۴۵.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۹۳.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۲۴.    
۳۰. انعام/سوره۶، آیه۱۰۱.    
۳۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴۰.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۴۰۲.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۲۹۱.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۰۹.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۳۱.    
۳۶. حمد/سوره۱، آیه۲.    
۳۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲.    
۳۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۱۹.    
۳۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۳۰-۳۱.    
۴۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۴۲-۴۳.    
۴۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۹۷.    
۴۲. جاثیه/سوره۴۵، آیه۳۶.    
۴۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۲.    
۴۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۷۵.    
۴۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۸۰.    
۴۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۷۳.    
۴۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۲۲.    
۴۸. اعراف/سوره۷، آیه۵۴.    
۴۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۹۱.    
۵۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۵۰.    
۵۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۳۱.    
۵۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۶۰.    
۵۳. ملک/سوره۶۷، آیه۱.    
۵۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۲.    
۵۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۵۸۴.    
۵۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۴۸.    
۵۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۱۶۴.    
۵۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۸۳.    
۵۹. یوسف/سوره۱۲، آیه۲۱.    
۶۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۳۷.    
۶۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۱۵۰.    
۶۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۱۱۱.    
۶۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۸۷.    
۶۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۸.    
۶۵. ملک/سوره۶۷، آیه۱.    
۶۶. بقره/سوره۲، آیه۲۰.    
۶۷. بقره/سوره۲، آیه۲۰.    
۶۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴.    
۶۹. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱، ص۸۹.    
۷۰. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۵۶.    
۷۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۸۷.    
۷۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۵۲.    
۷۳. آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۶.    
۷۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۰.    
۷۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۸۵.    
۷۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۵۵.    
۷۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۱۰.    
۷۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۶۷.    
۷۹. حجر/سوره۱۵، آیه۲۳.    
۸۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۳.    
۸۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۲۱۴.    
۸۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۴۶.    
۸۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۷۹.    
۸۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۱۳.    
۸۵. انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۰۴.    
۸۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۶۳.    
۸۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۲۸.    
۸۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۷۱.    
۸۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۰۵.    
۹۰. یونس/سوره۱۰، آیه۳۴.    
۹۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۱۳.    
۹۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۷۸.    
۹۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۵۵.    
۹۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۲۹۴.    
۹۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۶۵.    
۹۶. رحمن/سوره۵۵، آیه۲۹.    
۹۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۷۰.    
۹۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۰۲.    
۹۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۸۳.    
۱۰۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۰۶.    
۱۰۱. لقمان/سوره۳۱، آیه۲۶.    
۱۰۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۳.    
۱۰۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۴۶.    
۱۰۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۳۲.    
۱۰۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۹۴.    
۱۰۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۰۴.    
۱۰۷. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۵.    
۱۰۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۶.    
۱۰۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۴۵.    
۱۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۳.    
۱۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۱۹.    
۱۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳۱.    
۱۱۳. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۴.    
۱۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۰.    
۱۱۵. الرحمن/سوره۵۵، آیه۲۹.    
۱۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۲.    
۱۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۷۱.    
۱۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۰۲.    
۱۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۸۳-۸۴.    
۱۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۰۶.    
۱۲۱. آل عمران/سوره۳، آیه۲۶- ۲۷.    
۱۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳.    
۱۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۲۰۱-۲۱۳.    
۱۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۲۸-۱۳۶.    
۱۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۰-۲۲.    
۱۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۲۷.    
۱۲۷. بقره/سوره۲، آیه۲۶.    
۱۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵.    
۱۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۱۴۷.    
۱۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۹۴.    
۱۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۰-۲۲.    
۱۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۶۶.    
۱۳۳. رعد/سوره۱۳، آیه۲۷.    
۱۳۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۲.    
۱۳۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۸۲-۴۸۳.    
۱۳۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۵۲-۳۵۳.    
۱۳۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۶۰.    
۱۳۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۴۶.    
۱۳۹. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۷.    
۱۴۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۹.    
۱۴۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۷۵.    
۱۴۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۵۳.    
۱۴۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۳۲.    
۱۴۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۸۳.    
۱۴۵. بقره/سوره۲، آیه۷.    
۱۴۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳.    
۱۴۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۸۳.    
۱۴۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۵۲.    
۱۴۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۶۸-۶۹.    
۱۵۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۳۰-۱۳۱.    
۱۵۱. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۷.    
۱۵۲. بقره/سوره۲، آیه۲۶.    
۱۵۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵.    
۱۵۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۱۴۷.    
۱۵۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۹۴.    
۱۵۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۰۳.    
۱۵۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۶۶.    
۱۵۸. انعام/سوره۶، آیه۹۰.    
۱۵۹. نجم/سوره۵۳، آیه۴۳- ۴۸.    
۱۶۰. شعراء/سوره۲۶، آیه۷۹- ۸۱.    
۱۶۱. ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۸.    
۱۶۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۳.    
۱۶۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۸۴.    
۱۶۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۸۹.    
۱۶۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۳۲.    
۱۶۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۴.    
۱۶۷. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۰.    
۱۶۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۰۳.    
۱۶۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۱۸.    
۱۷۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۴۵.    
۱۷۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۸۴.    
۱۷۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۵۶.    
۱۷۳. هود/سوره۱۱، آیه۶.    
۱۷۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۶.    
۱۷۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۲۲۰.    
۱۷۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۱۴۸.    
۱۷۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۲.    
۱۷۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۱۷.    
۱۷۹. بقره/سوره۲، آیه۲۸۶.    
۱۸۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۹.    
۱۸۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۸۴.    
۱۸۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۴۳.    
۱۸۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۲۱۸.    
۱۸۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۹۰.    
۱۸۵. انبیاء/سوره۲۱، آیه۹۳.    
۱۸۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۰.    
۱۸۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۵۷.    
۱۸۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۲۳.    
۱۸۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۶۱.    
۱۹۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۹۹.    
۱۹۱. نور/سوره۲۴، آیه۳۵.    
۱۹۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۵۴.    
۱۹۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۶۶۷-۱۶۹.    
۱۹۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۲۱-۱۲۲.    
۱۹۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۳۸.    
۱۹۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۲۴.    
۱۹۷. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۹۱.    
۱۹۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴۸.    
۱۹۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۸۶.    
۲۰۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۶۱.    
۲۰۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۷۶.    
۲۰۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۸۵.    
۲۰۳. نساء/سوره۴، آیه۱۷۱.    
۲۰۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰۵.    
۲۰۵. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۱۱.    
۲۰۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۳.    
۲۰۷. بقره/سوره۲، آیه۱۹۰.    
۲۰۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹.    
۲۰۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۸۹.    
۲۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۶۱.    
۲۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۳۱.    
۲۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۱۰.    
۲۱۳. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۲۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۲.    
۲۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۱۴۴.    
۲۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۹۶-۹۷.    
۲۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۶۶.    
۲۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۳۴.    
۲۱۹. بقره/سوره۲، آیه۲۷۶.    
۲۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷.    
۲۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۴۶.    
۲۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۲۱.    
۲۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۶۴۶.    
۲۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۷۲.    
۲۲۵. آل عمران/سوره۳، آیه۳۲.    
۲۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴.    
۲۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۲۵۲.    
۲۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۶۱.    
۲۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۸.    
۲۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۳۳.    
۲۳۱. آل عمران/سوره۳، آیه۵۷.    
۲۳۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷.    
۲۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۳۳۱.    
۲۳۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۲۱۱.    
۲۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۹۷.    
۲۳۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۶۱.    
۲۳۷. نساء/سوره۴، آیه۳۶.    
۲۳۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۴.    
۲۳۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۶۰.    
۲۴۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۵۴.    
۲۴۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۴۳.    
۲۴۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۷۲-۷۳.    
۲۴۳. نساء/سوره۴، آیه۱۰۷.    
۲۴۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۹۶.    
۲۴۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۱۱۷.    
۲۴۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۷۳.    
۲۴۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۳۵.    
۲۴۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۶۳.    
۲۴۹. مائده/سوره۵، آیه۶۴.    
۲۵۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۸.    
۲۵۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۵۱.    
۲۵۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۳۶.    
۲۵۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۱۱.    
۲۵۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۴۱.    
۲۵۵. اعراف/سوره۷، آیه۳۱.    
۲۵۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۴.    
۲۵۷. نحل/سوره۱۶، آیه۲۳.    
۲۵۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۹.    
۲۵۹. قصص/سوره۲۸، آیه۷۶.    
۲۶۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۹۴.    
۲۶۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۱۱۱.    
۲۶۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۷۶.    
۲۶۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۳۴.    
۲۶۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۱۶.    
۲۶۵. بقره/سوره۲، آیه۱۹۵.    
۲۶۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۰.    
۲۶۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۹۳.    
۲۶۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۶۴.    
۲۶۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۳۹.    
۲۷۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۱۶.    
۲۷۱. بقره/سوره۲، آیه۲۲۲.    
۲۷۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۵.    
۲۷۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۳۱۷.    
۲۷۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۲۱۱.    
۲۷۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۳۰۸.    
۲۷۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۶۳.    
۲۷۷. آل عمران/سوره۳، آیه۷۶.    
۲۷۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹.    
۲۷۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۴۱۷.    
۲۸۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۲۶۳.    
۲۸۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۳۱.    
۲۸۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۷۸.    
۲۸۳. آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۶.    
۲۸۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۸.    
۲۸۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۶۲.    
۲۸۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۴۱.    
۲۸۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۵۸۷.    
۲۸۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۵۵.    
۲۸۹. آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۹.    
۲۹۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۱.    
۲۹۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۸۷.    
۲۹۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۵۷.    
۲۹۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۱۵.    
۲۹۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۷۰.    
۲۹۵. مائده/سوره۵، آیه۴۲.    
۲۹۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۵.    
۲۹۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۵۸.    
۲۹۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۴۱.    
۲۹۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۴۵.    
۳۰۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۰۴.    
۳۰۱. صف/سوره۶۱، آیه۴.    
۳۰۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۵۱.    
۳۰۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۴۲۱.    
۳۰۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۴۹.    
۳۰۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۹۳.    
۳۰۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۴۱۸.    
۳۰۷. اخلاص/سوره۱۱۲، آیه۱-۴.    
۳۰۸. رعد/سوره۱۳، آیه۱۶.    
۳۰۹. زمر/سوره۳۹، آیه۶۲.    
۳۱۰. غافر/سوره۴۰، آیه۶۲.    
۳۱۱. حمد/سوره۱، آیه۲.    
۳۱۲. جاثیه/سوره۴۵، آیه۳۶.    
۳۱۳. اعراف/سوره۷، آیه۵۴.    
۳۱۴. یوسف/سوره۱۲، آیه۲۱.    
۳۱۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۶.    
۳۱۶. یونس/سوره۱۰، آیه۳۴.    
۳۱۷. لقمان/سوره۳۱، آیه۲۶.    
۳۱۸. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۵.    
۳۱۹. رعد/سوره۱۳، آیه۲۷.    
۳۲۰. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۷.    
۳۲۱. بقره/سوره۲، آیه۷.    
۳۲۲. ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۸.    
۳۲۳. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۰.    
۳۲۴. هود/سوره۱۱، آیه۶.    
۳۲۵. بقره/سوره۲، آیه۲۸۶.    
۳۲۶. نور/سوره۲۴، آیه۳۵.    
۳۲۷. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۹۱.    
۳۲۸. بقره/سوره۲، آیه۱۹۰.    
۳۲۹. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۳۳۰. بقره/سوره۲، آیه۲۷۶.    
۳۳۱. آل عمران/سوره۳، آیه۳۲.    
۳۳۲. آل عمران/سوره۳، آیه۵۷.    
۳۳۳. نساء/سوره۴، آیه۳۶.    
۳۳۴. نساء/سوره۴، آیه۱۰۷.    
۳۳۵. مائده/سوره۵، آیه۶۴.    
۳۳۶. قصص/سوره۲۸، آیه۷۶.    
۳۳۷. بقره/سوره۲، آیه۱۹۵.    
۳۳۸. بقره/سوره۲، آیه۲۲۲.    
۳۳۹. آل عمران/سوره۳، آیه۷۶.    
۳۴۰. آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۶.    
۳۴۱. آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۹.    
۳۴۲. مائده/سوره۵، آیه۴۲.    
۳۴۳. صف/سوره۶۱، آیه۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «الله»، ج۱، ص۹۷-۱۰۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره آل عمران | واژه شناسی واژگان سوره ابراهیم | واژه شناسی واژگان سوره اخلاص | واژه شناسی واژگان سوره اسراء | واژه شناسی واژگان سوره اعراف | واژه شناسی واژگان سوره الرحمن | واژه شناسی واژگان سوره انبیاء | واژه شناسی واژگان سوره انعام | واژه شناسی واژگان سوره بقره | واژه شناسی واژگان سوره جاثیه | واژه شناسی واژگان سوره حجر | واژه شناسی واژگان سوره حمد | واژه شناسی واژگان سوره ذاریات | واژه شناسی واژگان سوره رعد | واژه شناسی واژگان سوره زمر | واژه شناسی واژگان سوره شعراء | واژه شناسی واژگان سوره صف | واژه شناسی واژگان سوره عنکبوت | واژه شناسی واژگان سوره غافر | واژه شناسی واژگان سوره فاطر | واژه شناسی واژگان سوره قصص | واژه شناسی واژگان سوره لقمان | واژه شناسی واژگان سوره مائده | واژه شناسی واژگان سوره ملک | واژه شناسی واژگان سوره مومنون | واژه شناسی واژگان سوره نجم | واژه شناسی واژگان سوره نحل | واژه شناسی واژگان سوره نساء | واژه شناسی واژگان سوره نور | واژه شناسی واژگان سوره هود | واژه شناسی واژگان سوره یوسف | واژه شناسی واژگان سوره یونس




جعبه ابزار