الحوادثالجامعة والتجاربالنافعة فیالمائةالسابعة
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حوادث الجامعه، کتابی به عربی از
مؤلفی ناشناس، درباره رویدادهای سده هفتم در
عراق و دیگر
سرزمینهای اسلامی است.
نخستین بار، یعقوب نعوم سرکیس
بغدادی نسخه خطی این کتاب را، که نام مؤلف را در برنداشت، با عنوان الحوادث الجامعة و التجارب النافعة فی المائةالسابعة به کمال الدین عبدالرزاق بن احمد شیبانی معروف به
ابن فوطی (متوفی ۷۲۳) نسبت داد
و محمدرضا شَبیبی،
محقق عراقی، نیز همین
رأی را ابراز کرد.
پس از آن،
مصطفی جواد ،
ادیب و محقق و
مورخ معاصر
عراقی ، به پیروی از آنها، این نسخه را با عنوان الحوادث الجامعة و به نام
ابن فوطی در
بغداد منتشر کرد (۱۳۵۱/ ۱۹۳۲)
مصطفی جواد بعدها، پس از آگاهی از کتاب تلخیص مجمع الآداب فی معجم الالقاب تألیف
ابن فوطی، به این نتیجه رسید که انتساب کتاب حوادث الجامعه به
ابن فوطی بر دلیلی استوار نیست و از رأی پیشین خود برگشت و در تعلیقاتی بر کتاب مورخ العراق
ابن فوطی، تألیف محمدرضا شبیبی، اظهار کرد که کتاب حوادث الجامعه به هیچ وجه تألیف
ابن فوطی نیست، زیرا خط تلخیص مجمع الآداب و الحوادث الجامعه
و سبک آنها در نقل و اقتباس مطالب و ذکر
تراجم یکسان نیست. افزون بر این، شخصیت مؤلف حوادث در این کتاب نهان است، اما شخصیت
ابن فوطی در تلخیص مجمع الآداب آشکار است.
مؤلف حوادث الجامعه از حوادث یا شخصیتهایی که با آنها مرتبط بوده، یاد نکرده است.
با این حال، مصطفی جواد،
با استناد به
شواهدی از کتاب، تلاش کرده است ثابت کند که مؤلف کتاب، معاصرِ بعضی حوادث اواخر سده هفتم بوده، اما با مقایسه مطالبی که وی به آنها استناد کرده است و منقولاتِ ذهبی (متوفی ۷۴۸)
از ظهیرالدین علی بن محمد کازرونی (متوفی ۶۹۷)، روشن می شود که مستندات مصطفی جواد از کتاب، در واقع اقتباسهایی از تاریخ کازرونی است.
به نوشته مصطفی جواد، حوادث الجامعه احتمالا تألیف محب الدین ابوالعباس احمد بن یوسف بن ابیبکر علوی کَرَجی
بغدادی، مورخ عراقی است که در نیمه نخست سده هشتم میزیست،
اما دلیل قاطعی برای این انتساب ذکر نکرده است.
مصححانِ چاپ جدید حوادث الجامعه عنوان
چاپ پیشین این کتاب و انتساب آن را به
ابن فوطی نادرست دانسته، نام حوادث را بر آن نهادهاند، زیرا در میان پژوهشگران بدین نام شهرت یافته و از سوی دیگر، این نام با محتوای کتاب نیز سازگار است.
حوادث الجامعه رویدادهای ۲۵ سال نخستِ سده هفتم و پارهای از حوادث سال ۶۲۶ را دربرندارد و این بخش از کتاب از دست رفته است. این
اثر با رویدادهای ۶۲۶ آغاز میشود و سیر وقایع تا سال ۷۰۰ به صورت سال شمار ادامه مییابد.
حوادث
عراق و
دارالخلافه بغداد موضوع اصلی کتاب است. در عین حال، مؤلف از
رویدادهای شام و
مصر و حکومت ایوبیان
و اخبار دیگر حکومتهای اسلامی همچون
خوارزمشاهیان و مناسبات آنان با دستگاه
خلافت عباسی ،
سلاجقه روم
و بنورسول
یمن غفلت نکرده است.
حوادث الجامعه از منابع مهم و اصلی درباره لشکرکشیهای
مغولان به
آذربایجان ،
اربل ،
موصل ، شهرزور،
خانقین ،
بغداد ،
کردستان ،
حرّان و رها،
اخبار
باطنیه و برچیده شدن حکومت
اسماعیلیان الموت در ۶۵۴، حرکت هولاکو از
همدان به سوی عراق در ۶۵۵ و سقوط
بغداد به دست
هولاکو (۶۵۶) و انقراض خلافت عباسی
است. لشکرکشی هولاکو به
شام و
فتح این
سرزمین در ۶۵۸،
حوادث دوران
ایلخانان (هولاکو، اباقا، ارغون، گیخاتو، بایدو و غازان) و فرمانروایی خاندان هولاکو در عراق، از دیگر مطالب کتاب است.
در ادامه حوادث هر سال، از بزرگان و نامآورانی که در آن
سال درگذشتهاند، یاد شده است؛ البته مؤلف، برخی تراجم و حوادث مهم را خلاصه آورده یا اصلا آنها را ذکر نکرده است.
حوادث افزون بر رویدادهای
سیاسی ، مشتمل بر مباحث
اداری ، اجتماعی،
اقتصادی ، آموزشی و فرهنگی، نظامی و پارهای حوادث طبیعی است، از جمله یادکردِ دیوانها و مناصب اداری و
دینی ،
آشوب در
بغداد،
فساد عیاران،
گرانی در
بغداد،
وضع
اهل ذمه و گروههای
مذهبی همچون
صابئه و
یزیدیه ،
عقاید و
عادات و رسوم،
اقوام
ترکمان و
عرب و
کرد ،
نهادهای آموزشی مهم مانند
مدرسه نظامیه،
مدرسه مستنصریه،
بیمارستان عضدی و کار
طبابت ،
افکار و اندیشههای انحرافی،
سپاه، فرماندهی، سان لشکر و جنگ افزارها،
تداوم نظام اِقطاع،
حوادث و
بلایای طبیعی همچون
طغیان آب دجله و زیر آب رفتن
بغداد،
زلزله بغداد، بارش سخت
باران و
تگرگ ، وزش
بادهای بسیار گرم و رویدادهای شگفت
و وصف برخی بناهای زیبا.
در اثنای مطالب کتاب، اطلاعات بسیاری درباره محلهها و باروها و
دروازههای بغداد،
مساجد ، مدارس، کتابخانهها، خانها،
رباطها ، زاویهها،
بازارها ،
کاخها ،
پلها ، جویبارها و
نهرها ،
مقابر ، مشاهد و
آرامگاههای این شهر میتوان یافت.
آنچه ارزش و اهمیت حوادث را بیشتر میسازد، آن است که مؤلف از دو اثر بزرگ درباره تاریخ عراق و به ویژه
بغداد استفاده کرده است که به دست ما نرسیدهاند.
یکی تاریخ سال شمار و مفصّل تاج الدین ابوطالب علی بن اَنْجَب معروف به
ابن ساعی (متوفی ۶۷۴) است و دیگری، تاریخ
بغداد یا روضة الأریب فی التاریخ تألیف ظهیرالدین کازرونی.
تاریخ
ابن نجار (متوفی ۶۴۳) از دیگر منابع مؤلف بوده است.
در حوادث به تاریخ جهانگشای جوینی
و
وفات سعدی در ۶۹۴ اشاره شده
و ترجمه برخی عبارتهای فارسی به عربی
ذکر گردیده و پارهای واژههای فارسی همچون سرپوش، جوق (جوخه)، مهتر و دروازه
در آن به کار رفته است.
اگر این مطالب از خود مؤلف باشد، نشان میدهد که وی فارسی میدانسته و احتمالا ایرانی بوده است. مؤلف از مناقب
ائمه شیعه و مَشاهد شریفه
اهل بیت در عراق، با احترام و جمله
دعایی «علیهالسلام» یاد کرده است.
از سوی دیگر، مؤلف درباره کشته شدگان حادثه استیلای هولاکو بر
بغداد، همچون
مستعصم عباسی و پسرانش، علما،
امرا و دیگر مردم، لفظ
شهید را به کار نبرده است.
این مطلب می تواند گویای آن باشد که وی به
تشیع متمایل بوده است.
نثر کتاب ساده و روان است. در متن کتاب،
آیههای قرآن و
شعر نیز به کار رفته است.
الحوادث الجامعة چاپ مصطفی جواد، که براساس رونوشتی از نسخه اصلی است، اغلاط و افتادگیهای بسیار دارد؛ از اینرو، بشار عواد معروف و عماد عبدالسلام رؤوف این کتاب را براساس نسخه اصلی کتاب ــکه تصویر آن در کتابخانه اوقاف در
بغداد نگهداری میشدــ با دقت تصحیح و
متن آن را با کتابهای تاریخی مهم مقابله کردند
و با تعلیقاتی سودمند در ۱۳۷۶ش/ ۱۹۹۷ در
بیروت منتشر کردند.
این چاپ دارای فهرستهای متنوعی است. عبدالمحمد آیتی این اثر را با عنوان حوادث الجامعه ــ رویدادهای قرن هفتم هجری، به فارسی ترجمه و منتشر کرده است (تهران ۱۳۸۱ش).
(۱)
ابن فوطی، تلخیص مجمع الآداب فی معجم الالقاب، ج۴، قسم ۱، چاپ مصطفی جواد، (دمشق ۱۳۸۲/ ۱۹۶۲).
(۲) حاجی خلیفه.
(۳) الحوادث الجامعة و التجارب النافعة فی المائة السابعة، (منسوب به)
ابن فوطی، چاپ مصطفی جواد،
بغداد: المکتبة العربیة، ۱۳۵۱.
(۴) کتاب الحوادث، و هو الکتاب المسمیّ وهمآ بالحوادث الجامعة و التجارب النافعة، منسوب به
ابن فوطی، چاپ بشار عواد معروف و عماد عبدالسلام رؤوف، بیروت: دارالغرب الاسلامی، ۱۹۹۷.
(۵) محمد بن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، حوادث و وفیات ۶۵۱ـ۶۶۰ه، بیروت ۱۴۱۹/۱۹۹۹.
(۶) محمدرضا شبیبی، مؤرخ العراق ابنالفوطی: بحث فی ادوار التاریخ العراقی من مستهل العصر العباسی الی اواخر العصر المغولی، ج۲، قسم ۱، (
بغداد) ۱۳۷۸/۱۹۵۸.
(۷) جرجس صفا، «تعریف بعض مخطوطات مکتبتی»، المشرق، سال ۱۶، ش ۶ (حزیران ۱۹۱۳).
(۸) عباس عزّاوی، التعریف بالمورخین، ج۱،
بغداد ۱۳۷۶/۱۹۵۷.
(۹) مصطفی جواد، «ابنالفوطی: المطبوع باسم الحوادث الجامعة لیس لابن الفوطی»، مجلة المجمع العلمی العراقی، ج۱۴ (۱۳۸۷).
(۱۰) مصطفی جواد، «(حول) مؤرخ العراق
ابن الفوطی (تألیف محمدرضا شبیبی)»، ج۶ (۱۳۷۸).
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «الحوادثالجامعة والتجاربالنافعة فیالمائةالسابعة»، شماره۶۶۱۷.