• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اطلاق ثبوتی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اطلاق ثبوتی به اطلاق به حسب عالم لحاظ و مقام ثبوت گفته می‌شود.



لحاظ اطلاق در دو مقام امکان پذیر است:
۱. مقام ثبوت یا عالم واقع؛
۲. مقام اثبات یا مقام اقامه دلیل .
اطلاق ثبوتی به معنای عدم لحاظ قید در عالم واقع و ثبوت است؛ یعنی در عالم واقع قبل از بیان «دلیل لفظی» ماهیت بدون لحاظ هر گونه قیدی در نظر گرفته شود؛ برای مثال، متکلم مفهوم « رقبه » را بدون در نظر گرفتن قید «مؤمنه» و «کافره» در عالم ذهن و واقع، لحاظ کند.
در تعیین نوع تقابل بین اطلاق و تقیید ثبوتی، دو دیدگاه وجود دارد:
۱. تقابل تناقض ، مثل: تقابل بصر و عدم بصر؛
۲. تقابل عدم و ملکه، مثل: تقابل عمی و بصر.
[۳] مجاهد، محمد بن علی، مفاتیح الاصول، ص۲۰۶.



۱. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۵، ص۳۶۴.    
۲. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۲۳۷.    
۳. مجاهد، محمد بن علی، مفاتیح الاصول، ص۲۰۶.



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۲۶، برگرفته از مقاله «اطلاق ثبوتی».    

رده‌های این صفحه : اطلاق




جعبه ابزار