اصل در واجبات

اصل در واجبات به مقتضای اصل لفظی و عملی در تعیین نوع واجب اطلاق می‌شود.

در جایی که به کمک دلیل معتبر ، اصل وجوب شیئی احراز شود، اما در « تعبدی » و « توصلی » یا در « تعیینی » و « تخییری » یا در نفسی » و « غیری » بودن آن شک وجود داشته باشد، میان علمای اصولی بحث شده که مقتضای اصل لفظی و اصل عملی در این موارد چیست و هر یک برای نظر خود استدلال آورده‌اند.

۱.	↑ سبحانی تبریزی، جعفر، الموجز فی اصول الفقه، ص ۶۳- ۵۹.
۲.	↑ فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۲، ص۶۲.
۳.	↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۸۰.