• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصالت عینیت واجب

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اصالت عینیت واجب، حمل اطلاق صیغه امر بر وجوب عینی است.


اصالت عینیت واجب به این است که صیغه «افعل» در زمان استعمال آن به طور مطلق در واجب عینی ظهور داشته باشد. به بیان دیگر، مادامی که دلیل خاصی بر عینی یا کفایی بودن صیغه افعل در دست نباشد، اطلاق آن، بر عینی بودن واجب حمل می‌شود، زیرا کفایی بودن واجب به بیان بیشتری نیاز دارد و مولایی که در مقام بیان بوده، از آوردن آن خودداری کرده است.
[۱] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۸۲.    
[۲] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص ۱۶۸- ۱۶۷.
[۳] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۷۶.    
[۴] خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۱، ص۲۸۲.    


مشهور اصولیون هم چون مرحوم «آخوند خراسانی» و «مظفر» معتقدند از اطلاق صیغه، وجوب عینی استفاده می‌شود و کفایی بودن به دلیل خاص و قرینه نیازمند است.

اصالت نفسیت واجب.

۱. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۸۲.    
۲. ↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص ۱۶۸- ۱۶۷.
۳. ↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۷۶.    
۴. ↑ خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۱، ص۲۸۲.    


فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۰۱، برگرفته از مقاله «اصالت عینیت واجب».    



جعبه ابزار