اصحاب القبور (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اصحاب القبور:
(مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ) اصحاب القبور: در اين آيه
«اصحاب القبور» كنايه از كافران مدفون در قبرهاست.
آن‌ها از نجات خود نااميد و مأيوس مى‌باشند.
آيه مى‌گويد:
«اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد با قومى كه خداوند آن‌ها را مورد غضب قرار داده دوستى نكنيد، آن‌ها از آخرت مأيوسند همان گونه كه كفار مدفون در قبرها مأيوس مى‌باشند»
با توجه به آيه فوق، مردگان كفار در جهان
برزخ نتايج كار خود را مى‌بينند و راه بازگشت براى جبران ندارند، لذا به كلى مأيوسند.
به موردی از کاربرد
اصحاب القبور در
قرآن، اشاره می‌شود:
(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ) (اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! با قومى كه
خداوند آنان را مورد
غضب قرار داده دوستى نكنيد؛ آنان از
آخرت مأيوسند همان گونه كه
کفّار از كسانى كه در قبرها مدفونند مأيوس مى‌باشند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از آخرت، ثواب آخرت است و مراد از
کفار در اين جمله همانطور كه گفتيم كفار در آيه قبلى است كه منكر خدا و
قیامت بودند مى‌فرمايد:
یهودیان مغضوب عليهم مانند كفار
مشرک بت‌پرست منكر معادند. بعضى از
مفسرین گفته‌اند: مراد از اين كفار فقط مشركين مكه‌اند، چون الف و لام در الكفار الف و لام عهد است و حرف من در جمله
(مِنْ أَصْحابِ الْقُبُورِ) براى ابتداى غايت است.
خدای تعالی مى‌خواهد در اين آيه
شقاوت دائمى و هلاكت ابدى
یهود را به ياد
مؤمنین بياورد تا از دوستى با آنان و نشست و برخاست با ايشان پرهيز كنند، مى‌فرمايد: يهوديان از ثواب آخرت مايوسند، همان طور كه منكرين قيامت از مردگان خود مايوسند، يعنى براى آن‌ها وجود و حياتى قائل نيستند، چون مرگ را هيچ و پوچ شدن مى‌دانند.
بعضى از مفسرين
گفته‌اند: مراد از كفار، معناى معروف آن نيست، بلكه منظور همه مردگان است كه در قبر نهفته شده‌اند، چون كلمه كفر به معناى ستر و نهفتن است. در نتيجه به قول اين مفسرين معنا چنين مى‌شود: همانطور كه نهفته شدگان در قبر مايوسند.
بعضى ديگر گفته‌اند:
مراد از كفار همان كفار اصطلاحى است، و كلمه من بيانيه است و معناى جمله اين است كه: يهوديان از ثواب آخرت مايوسند، همانطور كه كفار مدفون‌در قبور از ميان همه أهل قبور مايوس از آنند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اصحاب القبور»، ج۲، ص۵۷۵.
