أَسیٰ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَسیٰ (به فتح الف و سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای حزن و اندوه است.
مشتقات
أَسَی که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
فَلا تَاْسَ (به فتح تاء و سکون الف) به معنای غصه مخور؛
تَاْسَوْا (به فتح تاء و سین) به معنای غصه نخورید و محزون نشوید؛
آسی (به فتح الف) به معنای اندوهگین و تاسف است.
أَسیٰ به معنای حزن و اندوه است.
به مواردی از
أَسَی که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلا تَاْسَ عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ) «بر قوم
کافر غصه مخور»
راغب گوید: حقیقت آن تعقیب چیز فوت شده به حزن و اندوه است.
(لِکَیْلا تَاْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ) «تا بر آن‌چه از شما فوت شده غصه نخورید.»
(فَکَیْفَ آسی عَلی قَوْمٍ کافِرِینَ) «چگونه بر قوم کافر اندوهگین شوم.»
در لغت آمده:
«اَسَی عَلَیْهِ: حَزِنَ»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اسی»، ج۱، ص۸۷
