استهلال

استهلال در دو معنای به‌کار رفته هست؛ ۱. دیدن یا آشکار شدن ماه نو ۲. فریاد نوزاد پس از ولادت.
از مفهوم دوم به مناسبت در باب‌های طهارت، وصیّت، ارث، شهادات و دیات سخن رفته است.

استهلال به مفهوم دوم از نشانه‌های حیات کودک شمرده شده است.

استهلال با گواهی دو مرد، یک مرد و دو زن یا چهار زن ثابت می‌شود.
به قول‌ مشهور، شهادت زن در استهلال حتی در صورت وجود گواه مرد نیز پذیرفته است.

اگر نوزاد پس از تولد، فوری بمیرد، در صورتی که بر زنده به دنیا آمدن او نشانه‌ای مانند استهلال وجود داشته باشد، در استحباب خواندن نماز میّت بر او اختلاف است. استحباب آن به مشهور نسبت داده شده است.

جنین در صورتی ارث می‌برد که زنده به دنیا بیاید. از نشانه‌های زنده بودن آن، استهلال پس از تولد است.

وصیّت برای جنین درست است، لیکن استقرار آن منوط به زنده متولد شدن او است که استهلال از نشانه‌های آن است.

اگر بر اثر ورود جنایتی بر زن، جنین در رحم او سقط شود، چنانچه نوزاد پس از سقط، استهلال کند و بمیرد، بر مسبّب آن دیۀ کامل (هزار مثقال طلا) ثابت می‌شود.

رده‌های این صفحه : روزه | فقه | واژه شناسی