استقرای مغالطی

استقرای مغالطی یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای استقرای ناقص با ادعای قطعیت و کلیت است.

فهرست مندرجات

۱ - توضیح اصطلاح

هر گاه حکم کلی از طریق بررسی پاره‌ای از جزئیات به‌دست آید و با ادعای قطعیت در برهان استفاده شود، مغالطه استقرائی صورت گرفته است، زیرا استقرای ناقص افاده یقین نمی‌کند، در صورتی که برهان باید بر یقینیات مبتنی باشد.
خواجه درباره استقرای مغالطی می‌گوید: «استقرای ناقص در جدل بسیار افتد، ولیکن آنجا دعوی حصر جزئیات کنند و وقوعش در جدل مغالطه نبود، اما در برهان مغالطه بود».

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا، ص۱۸۴.
۲.	↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۶۱۷.
۳.	↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۶۷۲.
۴.	↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۳۳۲.
۵.	↑ ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۲، ص۵۵۸.
۶.	↑ ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۳، ص۱۴۸.

۳ - منبع