استقامت شعیب (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جناب
شعیب علیه السلام به وظیفه
ارشاد و راهنمایى خود
قیام نمود، و لیکن قوم او
استکبار نموده به دستوراتش گردن ننهادند و در عوض او و گروندگان به او را تهدید نمودند.
جناب شعیب و یارانش در برابر ستم ها و مشکلاتی که دشمنانشان بوجود می آوردند مقاومت کرده و بر
عقیده راستین خویش باقی ماندند. قال الملا الذین استکبروا من قومه لنخرجنک یـشعیب والذین ءامنوا معک من قریتنآ او لتعودن فی ملتنا قال او لو کنا کـرهین(سران قومش كه تكبر مى ورزيدند گفتند: اى شعيب يا تو و كسانى را كه با تو ايمان آورده اند از شهر خودمان بيرون خواهيم كرد يا به كيش ما برگرديد گفت آيا هر چند كراهت داشته باشيم.)
علامه طباطبایی فرموده اند: از آنجایى که تهدید خود را بطور قطع خاطرنشان شعیب کردند، همچنانکه از لام و نون تأکید در دو جمله (لنخرجنک)و (او لتعودن) بر مى آید شعیب ترسیده و از خداى تعالى فتح و فیروزى و نجات از این گرفتارى را طلب نمود، و گفت : (ربنا افتح بیننا...).
قد افترینا علی الله کذبا ان عدنا فی ملتکم بعد اذ نجنا الله منها وما یکون لنآ ان نعود فیهآ الا ان یشآء الله..(اگر بعد از آنكه خدا ما را از آن نجات بخشيده (باز) به كيش شما برگرديم در حقيقت به خدا دروغ بسته ايم و ما را سزاوار نيست كه به آن بازگرديم مگر آنكه خدا پروردگار ما بخواهد (كه) پروردگار ما از نظر دانش بر هر چيزى احاطه دارد بر خدا توكل كرده ايم بار پروردگارا ميان ما و قوم ما به حق داورى كن كه تو بهترين داورانى.)
در
المیزان آمده است:شعیب علیه السلام در
آیه شریفه از
ارتداد واعراض از دین توحید اظهار
کراهت نموده و با جمله (قد افترینا على الله کذبا) و سایر جملات بعدى کراهت خود را توجیه نموده ، فهمانید در صورتى که او و قومش مجبور به اختیار یکى از دو شق ارتداد و یا
تبعید شوند جز شق دوم را اختیار نخواهند کرد.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۱۹۹، برگرفته از مقاله «استقامت شعیب».
