استعمال شرعی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

استعمال شرعی استعمال لفظ توسط شارع در معنایی متفاوت از معنای لغوی و عرفی است.

---

به کارگیری الفاظ از سوی شارع به قصد افاده معنای خاص در ذهن مخاطبان را استعمال شرعی می‌گویند؛ به بیان دیگر، به استعمال‌هایی که در لسان شارع (به لحاظ شارع بودنش) صورت می‌گیرد، استعمال شرعی می‌گویند، مانند: استعمال لفظ « صلاة » و اراده عبادت خاص.

---

هر گاه شارع لفظی را در معنایی استعمال کند و برای مکلف تردید به وجود آید که آیا معنای شرعی ( حقیقت شرعیه ) را اراده کرده یا معنای عرفی را، ابتدا آن را بر معنای شرعی حمل می‌کند و اگر چنین حملی ممکن نبود، آن را بر حقیقت عرفی حمل می‌نماید و اگر آن هم ممکن نبود، بر معنای لغوی حمل می‌کند.

---

حقیقت شرعی.

---