« ظهار » در لغت به معنای پشت و در اصطلاح فقهی آن است که مردی به زن خود بگوید: «انت علی کظهر امی؛ تو نسبت به من مانند پشت مادر من هستی». «ظهار» در فقه اسلامی احکام خاصی دارد و در بین عرب جاهلی معمول بود. هنگامی که این مسئله در زمانپیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم برای یکی از مسلمان‌ها اتفاق افتاد، سوره مجادله نازل و حکم فقهی آن در آیات اولیه این سوره بیان شد؛ به همین مناسبت، سوره مجادله «ظهار» نام گرفت.
