ازر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَزْر (به فتح الف و سکون زاء) یکی از واژگان به کار رفته در
قرآن کریم به معنای نیرو و محکمی است.
أَزْر به معنای نیرو و محکمی است.
حضرت موسی به
خدا عرض کرد
(اشْدُدْ بِهِ اَزْرِی وَ اَشْرِکْهُ فِی اَمْرِی) به وسیله برادرم
هارون بر نیروی من بیافزای و مرا به وسیله او نیرومندتر کن، و او را شریک کار من گردان. در
قاموس، احاطه، نیرو، تقویت و پشت، معنی شده است.
در
مجمع البیان ذیل آیه فوق گوید: یعنی پشت مرا بدو محکم کن، به نظر می‌آید که معنی جامع، همان محکمی باشد، و آن با احاطه و پشت قابل جمع است.
(کَزَرْعٍ اَخْرَجَ شَطْاَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ) یعنی مانند زرعی که جوانه خود را از
زمین بیرون کرد (رویاند) پس آن‌را نیرو داد تا سخت شد، مفاعله در
آیه، به معنی تکثیر است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ازر»، ج۱، ص۷۱.
