ذَیْع (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منبع:
ذَیْع (قاموس قرآن (جلد ۳))
مقالات مرتبط:
ذَیْع (مفرداتنهجالبلاغه)
.
ذَيْع
(به فتح ذال و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم
به معنای آشکار شدن است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای ذَيْع
۲ - کاربردها
۲.۱ - کاربرد در نهج البلاغه
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنای ذَيْع
[
ویرایش
]
ذَيْع
[۱]
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۳۱.
[۲]
طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۲۸.
به معنای آشكار شدن است.
در
اقرب
آمده «أَذَاعَ سِرَّهُ: أَظْهَرَهُ»
[۳]
شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۳۱۵.
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
(
وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ
)
[۴]
نساء/سوره۴، آیه۸۳.
«چون چيزى از
ایمنی
و يا
ترس
به آنها رو آورد آن را آشكار و منتشر میكنند.»
[۵]
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۸.
[۶]
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۲۱.
[۷]
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۲۶۳.
[۸]
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۲۶.
۲.۱ - کاربرد در نهج البلاغه
در
نهج البلاغه
نامه ۴۸
به
معاویه
نوشته :
«وَ إِنَّ الْبَغْيَ وَ الزُّورَ يُذِيعَانِ بِالْمَرْءِ فى دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ»
[۹]
السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۶۸۹، نامه۴۸.
[۱۰]
عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۸۷، نامه۴۸.
[۱۱]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۳، نامه۴۸.
«
تجاوز
و
باطل
شخص را در دين و دنيايش مشهور و رسوا میكنند.»
[۱۲]
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۶۱، نامه۴۸.
[۱۳]
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۰۸.
(شرحهای نامه:
[۱۴]
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۰۹.
[۱۵]
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۲۹۶.
[۱۶]
هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۱۳۵.
[۱۷]
ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۱۲.
)
۳ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۳۱.
۲.
↑
طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۲۸.
۳.
↑
شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۳۱۵.
۴.
↑
نساء/سوره۴، آیه۸۳.
۵.
↑
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۸.
۶.
↑
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۲۱.
۷.
↑
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۲۶۳.
۸.
↑
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۲۶.
۹.
↑
السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۶۸۹، نامه۴۸.
۱۰.
↑
عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۸۷، نامه۴۸.
۱۱.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۳، نامه۴۸.
۱۲.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۶۱، نامه۴۸.
۱۳.
↑
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۰۸.
۱۴.
↑
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۰۹.
۱۵.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۲۹۶.
۱۶.
↑
هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۱۳۵.
۱۷.
↑
ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۱۲.
۴ - منبع
[
ویرایش
]
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذیع»، ج۳، ص۳۱.
ردههای این صفحه :
مفردات قرآن
|
واژه شناسی واژگان سوره نساء
ترجمه نوع 1
ترجمه نوع 2
ترجمه نوع 3
جستجوی سریع
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری