• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اتصال زمان شک و یقین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اتصال زمان شک و یقین به معنای، عدم فصل یقین دوم میان شک و یقین مستصحب؛ است و از ارکان استصحاب می‌باشد.


اتصال زمان شک و یقین، از ارکان استصحاب و به این معنا است که بین زمان شک و یقین، یقین دیگری فاصله نشود؛ مثل اینکه مکلف دیروز یقین به عدالت زید داشته و امروز یقین به عدم عدالت و سپس شک در عدالت وی پیدا کند؛ در این صورت یقین به عدم عدالت، بین یقین به عدالت و شک در آن، فاصله ایجاد می‌کند.

در اعتبار اتصال زمان شک و یقین اختلاف است؛ برخی از اصولی‌ها همانند مرحوم " نراقی " آن را معتبر می‌دانند؛ ولی برخی دیگر همچون مرحوم " نایینی "، بر این باورند که اتصال زمان شک و یقین معتبر نیست، بلکه آن چه معتبر است، اتصال زمان " مشکوک فیه " و " متیقن " است.
[۱] خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج۲، ص۱۰-۹    


دلیل اعتبار اتصال زمان شک و یقین، قول امام معصوم (ع) است که فرمود:" لأنک کنت علی یقین من طهارتک، فشککت ".
[۲] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲، ص۱۰۵۳    

مرحوم فاضل نراقی معتقد است:" فاء " در " فشککت " بر تعقیب و اتصال شک و یقین دلالت می‌کند.
[۳] آخوندخراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۴۲۰.    
[۴] طباطبایی حکیم، محمدتقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۵۴.    
[۵] نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج۲، ص۴۳۱    
[۶] فضلی، عبدالهادی، مبادى اصول الفقه، ص۱۱۷
[۷] نائینی، محمد حسین، فوائدالاصول، ج۴، ص۵۱۰-۵۱۱    
[۸] فاضل لنكرانی، محمد، سیرى كامل دراصول فقه، ج۱۵، ص۳۲۶


۱. ↑ خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج۲، ص۱۰-۹    
۲. ↑ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲، ص۱۰۵۳    
۳. ↑ آخوندخراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۴۲۰.    
۴. ↑ طباطبایی حکیم، محمدتقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۵۴.    
۵. ↑ نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج۲، ص۴۳۱    
۶. ↑ فضلی، عبدالهادی، مبادى اصول الفقه، ص۱۱۷
۷. ↑ نائینی، محمد حسین، فوائدالاصول، ج۴، ص۵۱۰-۵۱۱    
۸. ↑ فاضل لنكرانی، محمد، سیرى كامل دراصول فقه، ج۱۵، ص۳۲۶


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «اتصال زمان شک و یقین».    


رده‌های این صفحه : ارکان استصحاب | استصحاب | اصول فقه | مباحث استصحاب
جعبه ابزار