ابوذر بوزجانی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوذر بوزَجانی (م.
۳۸۷ق) از عارفان بزرگ
سده چهارم و اهل
بوزجان نیشابور بود. وی به خاطر کراماتش شهرت داشت و مورد علاقه مردم بود و سرانجام در سال ۳۸۷ هجری قمری درگذشت.
بوزَجانی از عارفان بزرگ سده چهارم بود و در بوزَجان (بوژگان) از توابع نیشابور می‌زیست.
صاحب
کرامات بود و مردم به وی علاقه مند بودند. به خاطر آوازه‌ای که داشت،
سبکتکین، پدر
سلطان محمود غزنوی نزد او رفت و پندهایی آموخت و سپس پسرش محمود را که کودکی بیش نبود به دیدار بوزجانی برد.
ابوذر بوزجانی شعر نیز می‌سروده و اشعاری به
عربی و
فارسی دارد.
از بوزَجانی دیوان شعری به جا مانده است.
بوزَجانی در سال ۳۸۷ هجری درگذشت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوذر بوزجانی»، ج۲، ص۶۴.
