ابوحکیمه راشد بن اسحاق کاتب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوحکیمه راشد بن اسحاق بن راشد انباری (م پس از ۲۴۰ هـ)، از نویسندگان، شاعران و ادیبان معروف
عصر عباسی بود.
ابوحکیمه راشد بن اسحاق بن راشد انباری، برخی کنیه او را ابومحمد، و ابوحکیمه را لقب وی دانسته‌اند.
راشد از نویسندگان، شاعران و ادیبان معروف عصر عباسی بود.
او با
محمد بن عبدالملک زیّات وزیر دوستی و انس عجیبی داشت، به‌طوری که وقتی ابن‌زیّات از سفر
مکه برگشته بود مردم برای دیدار او آمده و خبر ابوحکیمه را از او می‌گرفتند.
او با ابن‌زیّات اخبار و مکاتبات زیبایی دارد.
همچنین مکاتباتی با
امیر عبدالله بن طاهر که در
خراسان بود، انجام داده است.
صفدی می‌نویسد: او در زمانی که در دربار امیر مشغول کتابت بود، اتهام رابطه با خدمتگزار امیر عبدالله به وی زده شد. مضمون بیشتر اشعارش ناسزا و گلایه و یادآور کامجویی‌های آن دوران و توصیف هوس‌بازی‌های خودش است.
مجموعه‌ای از اشعار که حاوی هفتاد ورقه است، اثر ابوحکیمه می‌باشد.
به نوشته
فؤاد سزگین، بخشی از سروده‌های وی در برلین موجود است.
سرانجام ابوحکیمه بعد از سال ۲۴۰ هـ
و در راه مکه بر اثر بیماری درگذشت.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۳۱، برگرفته از مقاله «ابوحکیمه راشد بن اسحاق انباری».
