برادران امام حسین (علیه‌السّلام) عزم میدان کردند تا در راه او بجنگند؛ اولین آنها ابوبکر بن علی بود که نام او «عبدالله» و مادرش «لیلی بنت مسعود بن خالد بن ربعی...» بود. ابوبکر به میدان رفت و چنین رجز می‌خواند. شیخی علی ذوالفخار الاطول من ھاشم الصدق الکریم المفضل هذا الحسین ابن النبی المرسل نذود عنه بالحسام الفیصل تفدیه نفسی من اخ مبجّل یا ربّ فامنحنی ثواب المجزل «سرورم علی (علیه‌السّلام) است؛ آن صاحب افتخارات بلند، از تبار هاشم راستگو، بزرگوار و بافضلیت. این حسین است، فرزندپیامبر مرسل؛ و ما با شمشیر برنده از او دفاع می‌کنیم. جانم فدای این برادر باعظمت باد. پروردگارا مرا پاداش بسیار ببخش». زحر بن قیس نخعی به ابوبکر حمله کرد و او را به شهادت رساند. گفته شده که عبدالله بن عقبه غنوی، با تیر او را به قتل رساند.
گروهی از مورخان، با اینکه ابوبکر بن علی را جزو شهدای کربلا ذکر کرده‌اند، در کشته شدن او در سرزمین کربلاتردید کرده‌اند. (طبری و ابن شهرآشوب می‌گویند: در کشته شدن او در کربلا تردید شده است: شک فی قتله.
