ابوایوب بطلیوسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَطَلْیَوْسی، ابوایوب سلیمان بن محمد، معروف به ابن بطّال،
فقیه،
ادیب و
شاعر مالکی قرن چهارم است.
از زندگی او آگاهی اندکی موجود است.
از نسبت وی بر میآید که اهل
بطلیوسِ قرطبه بوده است، او در
قرطبه به
تحصیل پرداخت اما از نام
مشایخ وی اطلاعی در دست نیست.
پس از تکمیل تحصیلات، به
تدریس و تألیف روی آورد.
ابوعمربن عبدالبرّ و ابن حذّاء از جمله شاگردان او بوده اند.
بطلیوسی در اواخر عمر به اِلبیره
مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد و تا پایان
عمر همانجا بود.
از وی تألیفات چندی باقیمانده است از جمله المُقنع فی اصول الاحکام که درباره آن گفتهاند قاضیان از آن بی نیاز نیستند؛ اَلْمُوقِظ در
زهد و
پارسایی؛ آداب الصوم؛ الدّلیل الی طاعة الجلیل.
در منابع
دیوان شعری به نام وی ثبت نشده، لیکن منابع او را
شاعری توانا معرفی کردهاند و به او
لقب «عَیْن جُودی» داده اند، زیرا در اشعارش عبارت «یا عَین جودی» را فراوان به کار میبرده است.
سال درگذشت او را منابع به اختلاف -
ابن بشکوال ۴۰۰،
ابن اثیر ۴۰۲،
بغدادی و
زرکلی ۴۰۴- ثبت کرده اند.
(۱) ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت ۱۳۹۸ـ ۱۴۰۸/ ۱۹۷۸ـ ۱۹۸۸.
(۲) ابن بشکوال، کتاب الصّلة، قاهره ۱۹۶۶.
(۳) اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۱ و ۲، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۳ و ۴، بیروت ۱۴۱۰/ ۱۹۹۰.
(۴) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶.
(۵) عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱ چاپ افست بیروت (بی تا).
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بَطَلْیَوْسی»، شماره۱۴۴۵.