• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن ابی‌جامع حسین‌ بن ‌محیی‌الدین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آلِ ابی‌جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م است. یکی از شخصیت‌های این خاندان، حسین‌ بن ‌محیی‌الدین، می‌باشد.


حسین‌ بن ‌محیی‌الدین، فقیه، محدث، شاعر و ادیب بود و از پدرش اجازه روایت داشته‌ است.
[۱] سیدمحسن امین، اعیان ‌الشیعه، ج۸، ص۱۶۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.    
[۲] محمد بن ‌حسن حر عاملی، امل الآمل، ج۱، ص۸۰، به کوشش احمد حسینی، بغداد، مکتبة ‌الاندلس، ۱۳۸۵ق.    
[۳] محمدحسن مامقانی، تنقیح ‌المقال، ج۲۳، ص۴۰.    


تألیفات او عبارتند: ۱. شرح قواعد العلامه؛
[۴] محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۴، ص۱۹.    
۲. کتاب ‌فی‌ الفقه؛ ۳. کتاب‌ فی‌ الطب؛ ۴. دیوان شعر.
[۵] محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۹، ص۲۵۰.    


۱. ↑ سیدمحسن امین، اعیان ‌الشیعه، ج۸، ص۱۶۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.    
۲. ↑ محمد بن ‌حسن حر عاملی، امل الآمل، ج۱، ص۸۰، به کوشش احمد حسینی، بغداد، مکتبة ‌الاندلس، ۱۳۸۵ق.    
۳. ↑ محمدحسن مامقانی، تنقیح ‌المقال، ج۲۳، ص۴۰.    
۴. ↑ محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۴، ص۱۹.    
۵. ↑ محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۹، ص۲۵۰.    


دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی‌جامع»، ج۱، ص۳۴۹.    




جعبه ابزار