امام (علیه‌السلام) درباره طلحه و زبیر که عایشه را با خود به بصره بردند می‌فرماید: «فَخَرَجوا يَجُرّونَ حُرْمَةَ رَسولِ اللهِ (صلى‌الله‌عليه‌وآله) كَما تُجَرُّ الاَْمَةُ عِنْدَ شِرائِها ... فَحَبَسا نِساءَهُما في بُيوتِهِما، وَ أَبْرَزا حَبيس رَسولِ اللهِ لَهُما وَ لِغَيْرِهِما.»
«از مکّه خارج شدند در حالی‌که حرم رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) را با خود می‌کشیدند چنان‌که کنیز را به وقت خریدن می‌کشند، طلحه و زبیر زنان خود را در خانه نگاه داشتند و محبوس رسول خدا (زنی که به‌حکم قرآن در آیه(وَ قَرْنَ فی بُیوتِکُنَّ)
