ابابیل (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَبابیل (به فتح همزه) از
واژگان قرآن کریم به معنای دستهها و گروهها است.
این اصطلاح در
سوره فیل آمده و منظور از آن وصف پرندگانی است که دسته دسته از طرف
خداوند مأمور مقابله با سپاه
ابرهه بودند.
أَبابیل به معنای دستهها و گروهها است.
به قول
کسائی مفرد آن اَبُول است مثل عَجُول.
راغب مینویسد: مفرد آن اَبِیل است و گفتهاند:
اسم جمع است و از خود مفرد ندارد.
- (وَ اَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْراً اَبابِیلَ) (و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد) اَبابِیلَ حال است از طَیْراً و یا صفت آن است یعنی بر آنها مرغانی را فرستاد در حالیکه دستهها و گروهها بودند. در افواه عوام هست که اَبَابِیل علم جنس مرغانی است که بر سر لشگریان ابرهه سنگ ریختند، ولی این کلمه چنانکه گفتیم وصف و به معنی گروهها و دستههاست.
- در تفسیر برهان از امام باقر (علیهالسّلام) نقل است که هر پرنده سه سنگ در چنگال و منقار خود داشت. سنگها را به روی لشگریان ریختند، در اثر آن در میان آنها مرض آبله پدید آمد و پرندگان بدان وسیله هلاکشان کردند و پیش از آن آبله در آنجا دیده نشده بود.
- ابن اثیر در تاریخ کامل مینویسد: بیشتر اهل تاریخ برآنند که حصبه و آبله اوّلین بار در عرب بعد از واقعه فیل دیده شد.
- نگارنده گوید: بنظر میآید که این پرندگان از بحر احمر آمده و سنگریزههایشان با میکرب حصبه و آبله آلوده بوده است و بر اثر ریختن آنها این دو مرض در میان لشگریان بروز کرده و خداوند به این طریق آنها را تار و مار نموده است. در بعضی از روایات فریقین هست که سنگریزهها به سر هر که میخورد از دبرش بیرون میشد و اللَّه العالم.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ابابیل»، ج۱، ص۱۹-۲۰.