ابابیل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَبابیل (به فتح همزه) از
واژگان قرآن کریم به معنای دسته‌ها و گروه‌ها است. این اصطلاح در
سوره فیل آمده و منظور از آن وصف پرندگانی است که دسته دسته از طرف
خداوند مأمور مقابله با سپاه
ابرهه بودند.
أَبابیل به معنای دسته‌ها و گروه‌ها است. به قول
کسائی مفرد آن اَبُول است مثل عَجُول
راغب می‌نویسد: مفرد آن اَبِیل است و گفته‌اند:
اسم جمع است و از خود مفرد ندارد.
(وَ اَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْراً اَبابِیلَ) (و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد)
اَبابِیلَ
حال است از طَیْراً و یا
صفت آن است یعنی بر آنها مرغانی را فرستاد در حالیکه دسته‌ها و گروه‌ها بودند. در افواه عوام هست که اَبَابِیل
علم جنس مرغانی است که بر سر لشگریان ابرهه سنگ ریختند، ولی این کلمه چنانکه گفتیم وصف و به معنی گروه‌ها و دسته‌هاست.
در
تفسیر برهان از
امام باقر (علیه‌السّلام) نقل است که هر پرنده سه سنگ در چنگال و منقار خود داشت. سنگ‌ها را به روی لشگریان ریختند، در اثر آن در میان آنها مرض
آبله پدید آمد و پرندگان بدان وسیله هلاکشان کردند و پیش از آن آبله در آنجا دیده نشده بود.
....
ابن اثیر در تاریخ
کامل می‌نویسد: بیشتر اهل تاریخ برآنند که حصبه و آبله اوّلین بار در عرب بعد از واقعه فیل دیده شد.
نگارنده گوید: بنظر می‌آید که این پرندگان از
بحر احمر آمده و سنگریزه‌هایشان با میکرب حصبه و آبله آلوده بوده است و بر اثر ریختن آنها این دو مرض در میان لشگریان بروز کرده و
خداوند به این طریق آنها را تار و مار نموده است. در بعضی از روایات
فریقین هست که سنگریزه‌ها به سر هر که می‌خورد از دبرش بیرون می‌شد و اللَّه العالم.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ابابیل»، ج۱، ص۱۹-۲۰.
