إِناث (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِنَاث: (مِنْ دُونِهِ اِلّآ اِنَاثاً) «اِنَاث» جمع
«انثی» از مادّه
«انَث» (بر وزن ادب) به معنای موجود نرم و قابل انعطاف است؛ و لذا هنگامی که آهن در آتش نرم شود،
عرب می‌گوید:
«اَنَثَ الْحَدِیْدُ» و اگر به جنس زن، اناث و مؤنث گفته می‌شود، به خاطر آن است که جنس لطیف‌تر و انعطاف‌پذیرتری است. ولی بعضی از
مفسران معتقدند که
قرآن در اینجا اشاره به بت‌های معروف
قبائل عرب می‌کند که هر کدام برای خود بتی انتخاب کرده، اسم مؤنثی را بر آن نهاده بودند.
(إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ إِنَاثًا وَ إِن يَدْعُونَ إِلاَّ شَيْطَانًا مَّرِيدًا) (آنچه آنها غير از
خدا مى‌خوانند، تنها بتهايى است بى روح و بى اثر يا
شیطانی سركش و ويرانگر.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه اناث جمع كلمه انثى است، وقتى گفته مى‌شود: انث الحديد انثا. معنايش اين است كه آهن نرم و چكش پذير شد. و چون گفته شود: انث المكان معنايش اين است كه فلان زمين خيلى زود سرسبز شد و يا قابل كشت شد. پس از اين موارد استعمال مى‌فهميم يك جهت در همه موارد استعمال اين ماده هست و آن عبارت است از انفعال و نرمى و تاثر پذيرى و اگر جنس ماده از هر حيوان را نيز انثى خوانده‌اند از اين باب است. و اگر
بت‌پرستان، بت‌ها و هر معبود ديگر خود را اناث خوانده‌اند، به قول بعضى‌ها بدين جهت است كه به زعم آنان بت‌ها و معبودها تاثر پذير و منفعل است و خودش فاعل و اثر بخش نيست و هيچ خواسته‌اى از خواسته‌هاى پرستندگان خود را بر نمى‌آورند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إِناث»، ص۷۴.
