انثی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُنْثی (به ضم الف و سکون نون) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای جنسیت ماده در مقابل جنسیت نر می‌باشد که در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اشراف و احاطه‌ی
علم خدواند بر آفرینش و ویژگی‌های تمام موجودات عالم بکار رفته است.
أُنْثی به معنای جنس ماده مقابل جنس نر، آمده است؛ خواه انسان باشد یا غیر آن.
از این مادّه پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
آن حضرت (صلوات‌الله‌علیه) در محیط بودن خداوند می‌فرماید: «و یعلم مسقط القطرة و مقرّها و مسحب الذّرة و مجرّها و ما یکفی البعوضة من قوتها و ما تحمل الانثی فی بطنها؛
خدا عالم است به محّل افتادن قطره
باران و قرارگاه آن، و می‌داند راهی را که
مورچه‌ی ریز در آن رفته و کشیده شده است و می‌داند چقدر طعام به
پشه ریز کافی است، و هر ماده در شکمش چه حملی دارد.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «انثی»، ص۸۶-۸۵.
