إِغْناء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِغْناء (به فتح الف و سکون غین) از
واژگان قرآن کریم به معنای کفایت کردن و بی‌نیاز کردن است.
اِغْناء:
به معنای کفایت کردن و بی‌نیاز کردن است. «
اغْناهُ اللَّهُ: جَعَلَهُ غَنِیّاً- اغْنی عَنْهُ: اجْزَاهُ».
(وَ لا یُغْنِی عَنْکَ شَیْئاً) «کفایت نمی‌کند تو را از هیچ چیز».
(یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیْئاً) «روزی‌که هیچ دوستی، دوستی را کفایت نمی‌کند».
و مثل:
(اِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ) «اگر
فقیر باشند خدا از
فضل خود آنها را غنی و بی‌نیاز می‌کند».
با مراجعه به
قرآن مجید خواهیم دید که
غنی چون به معنی کفایت باشد با «عن» و «من» و چون به معنی بی‌نیاز کردن باشد بدون «من» و «عن» آید، مثل
آیات گذشته و در آیه:
(حِکْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ) (این
آیات، حکمت بالغه و رسای الهی است؛ امّا انذارها برای افراد لجوج فایده نمی‌دهد)،
کلمه «عن الناس» مقدّر است،
مثل:
(وَ ما تُغْنِی الْآیاتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ) (امّا این آیات و انذارها برای کسانی که به خاطر لجاجت
ایمان نمی‌آورند، مفید نخواهد بود).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غنی"، ج۵، ص۱۲۵.
