إِسْتِجلاب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِسْتِجلاب (به کسر الف) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای طلب جلب شدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اطلاع یافتن از
بیعت شکنی اهل
بصره از این واژه استفاده نموده است.
إِسْتِجلاب (به کسر الف) به معنای طلب جلب شدن آمده است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
استجلاب (به کسر الف) به معنای طلب جلب شدن آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) هنگام اطلاع یافتن از بیعت شکنی اهل بصره، فرموده‌اند:
«أَلا و إِنَّ الشَّيْطانَ قَدْ ذَمَّرَ حِزْبَهُ، وَ اسْتَجْلَبَ جَلَبَهُ، ليَعودَ الجَوْرُ إِلَى أَوْطانِهِ.» «بدانید:
شیطان حزب خویش را بر انگیخته و از نیروهای
سوق شده خود خواسته تا
ظلم به
وطن خود باز گردد.»
واژه «
جلب» بر وزن شرف، به معنای مجلوب و سوق شده است.
مواردی از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «استجلاب»، ص۲۲۳.
