إِثْم (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منبع:
إِثْم (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط:
اثم (مفرداتقرآن)
،
إِثْم (لغاتقرآن)
،
اثم
.
إِثْم
(به کسر همزه و سکون ثاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه
به معنای
گناه
و ضرر که حضرت علی (علیهالسلام) در مورد بیان رابطه گناه با ضرر از این واژه استفاده نموده است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای إِثْم
۲ - کاربردها
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنای إِثْم
[
ویرایش
]
إِثْم به معنای گناه، کار
حرام
، که از آیهی: «وَ اِثْمُهُمٰا اَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمٰا»
[۱]
بقره/سوره۲، آیه۲۱۹.
استفاده میشود، میباشد. لذا معلوم است که معنای اصلی آن ضرر است.
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
از آنجا که گناه با ضرر رابطۀ مستقیم دارد، لذا
امام علی (علیهالسلام)
در این خصوص میفرمایند: «من بالغ فی الخصومة اثم؛
[۲]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲۸، حکمت۲۹۸.
هر کس در خصومت مبالغه کند به گناه میافتد.»
۳ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
بقره/سوره۲، آیه۲۱۹.
۲.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲۸، حکمت۲۹۸.
۴ - منبع
[
ویرایش
]
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اثم»، ص۲۵-۲۶.
ردههای این صفحه :
مفردات نهج البلاغه
|
واژگان قرآنی
|
واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
ترجمه نوع 1
ترجمه نوع 2
ترجمه نوع 3
جستجوی سریع
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری