است.
اکثر اهل لغت اباق را به معنای فرار گرفته‌اند.
دیگر معنای رفتن در حال خشم درست به نظر می‌رسد.
به معنای رفتن در حال خشم است.
اکثر اهل لغت اِبَاق را فرار معنی کرده‌اند. گویند:
اَبَقَ الْعَبْدُیعنی غلام از آقایش فرار کرد. ولی
قاموس آن را رفتن بدون ترس و زحمت و نیز رفتن پس از مخفی شدن نوشته است.
با در نظر گرفتن آیه
(وَ ذَا النُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً) که ظاهرا عبارت اخرای
(اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْکِ) است، روشن می‌شود که اَبَقَ به معنی رفتن در حال خشم و قهر است و سخن قاموس درست است با اِضَافه قید ناراحتی و انزجار. و این‌که اِباق را به معنی فرار گفته‌اند و عبد آبِق به غلام فرار کننده اطلاق شده، منظور دویدن و فرار نیست بلکه رفتن در حال قهر از مولای خود است.
