أَیْک (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَيْک (به فتح الف و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای جنگل، بیشه و نی‌زار است.
این کلمه چهار بار در
قرآن مجید آمده است.
أَيْک به معنای جنگل، بیشه و نی‌زار است.
اهل لغت آن را به درختان بسیار و پیچیده معنی کرده‌اند مثلا در
قاموس آمده است
«الشجر الملتفّ الکثیر.» این معنی با جنگل می‌سازد که به آن در لغت غابَه و اَجَمَه گویند و ایضا آن را غَیْضَه معنی کرده‌اند
آن باتلاقی باشد که آبش فرو رفته و در آن درخت روئیده است و این با بیشه و نی‌زار جور می‌آید.
به هر حال مراد از
اصحاب ایکه در قرآن مجید قوم
حضرت شعیب است.
به موردی از
أَيْک که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(کَذَّبَ اَصْحابُ الْاَیْکَةِ الْمُرْسَلِینَ • اِذْ قالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ اَ لا تَتَّقُونَ • اِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ اَمِینٌ) اصحاب «ايكه» صاحبان سرزمين‌هاى پردرخت پيامبران را تكذيب كردند، هنگامى كه شعيب به آن‌ها گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد؟! به يقين من براى شما پيامبرى امين هستم)
گفته‌اند آن محلّی بود در نزدیکی
مَدْیَن که شعیب برای آن‌ها نیز مبعوث شده بود.
نیز گفته‌اند که اَیْکه نام شهری بود. ایکه را نمی‌شود با مَدْین یکی دانست که درباره مدین آمده است
(وَ اِلی مَدْیَنَ اَخاهُمْ شُعَیْباً) از این می‌فهمیم که شعیب از اهل مدین بود ولی درباره ایکه
(اَخَاهُم) نیامده است.
در
سوره حجر و
شعراء و غیره روشن می‌شود: اصحاب ایکه نیز در اثر
طغیان هلاک شده‌اند.
در
جوامع الجامع فرموده: در حدیث است شعیب به اهل مَدْیَن و اَیکه هر دو مبعوث شده بود.
این کلمه چهار بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ایک»، ج۱، ص۱۵۱.
