أَیُّ (مفردات‌قرآن)

أَیُّ (به فتح الف و ضم یاء مشدد) از واژگان قرآن کریم حرف استفهام و استخبار است.

أَیُّ حرف استفهام و استخبار است.

به موردی از أَیُّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(فَاَیُ‌ الْفَرِیقَیْنِ اَحَقُّ بِالْاَمْنِ)
«پس کدام یک از دو فریق به ایمنی سزاوارتر است.»

(ایّها) در (یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا) همان «ایّ» است که حرف ندا و‌ هاء تنبیه به آن اضافه شده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۰۱.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۴۱.
۴.	↑ انعام/سوره۶، آیه۸۱.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۷۷.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۹۸.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۶۵.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۰۵.