أَیّام نحسات (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَيّام نحسات: (فِى أَيَّامٍ نَّحِساتٍ) «أَيّام نحسات»، به معناى روزهاى
نحس و شوم است، و بعضى آن را به معناى روزهاى پر گرد و غبار، يا روزهاى بسيار سرد، دانسته‌اند؛
جمع اين سه معنا نيز در آيات مورد بحث ممكن است.
(فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَ هُمْ لَا يُنصَرُونَ) (سرانجام تند بادى هول‌انگيز و سرد در روزهايى شوم و پر غبار بر آن‌ها فرستاديم تا عذاب خواركننده را در زندگى دنيا به آن‌ها بچشانيم؛ و به يقين عذاب آخرت خواركننده‌تر است، و از هيچ سو يارى نمى‌شوند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
نحسات - به كسره حاء- صفت مشبهه از ماده
نحس است، كه ضد سعد است. ايام
نحسات يعنى ايام شوم. بعضى
هم گفته‌اند: ايام
نحسات به معناى روزهاى غبارى و خاک‌آلود است، به طورى كه مردم يكديگر را نبينند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «أَیّام نحسات»، ص۸۹.
