أَوْد (مفردات‌قرآن)

أَوْد (به فتح الف و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنای سنگینی است.

أَوْد به معنای سنگینی است.
«آدَ یَؤُدُ» یعنی سنگینی کرد و در اصل خم شدن از سنگینی است.

به موردی از أَوْد که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ لا یَؤُدُهُ‌ حِفْظُهُما)
«نگهداشتن آسمان‌ها و زمین، خدا را سنگینی نمی‌کند و او را به زحمت نمی‌اندازد».

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۴۱.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۹۷.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۸.
۴.	↑ بقره/سوره۲، آیه۲۵۵.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۵۱۳.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۳۶.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۰۹.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۲۹.