أَنْبَتَها (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَنْبَتَها: (وَاَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً) «اَنْبَتَها» از مادّه
«انبات» به معنای رویانیدن در مورد پرورش
مریم (علیهاالسّلام) اشاره به جنبه‌های تکامل معنوی، روحانی و اخلاقی مریم است.
(فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَ كَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ) (
خداوند، او (مريم) را به طرز نيكويى پذيرفت؛ و به طرز شايسته‌اى، نهال وجود او را رويانيد و پرورش داد؛ وسرپرستى او را به «
زکریا» سپرد. هر زمان زكريا وارد محراب او مى‌شد، غذاى مخصوصى در كنار او مى‌ديد. پس از او پرسيد: «اى مريم! اين
روزی از كجا نصيب تو شده؟!» گفت: «اين از سوى خداست. خداوند به هر كس بخواهد، بى‌حساب روزى مى‌دهد.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از اينكه فرمود: او را به انباتى حسن رويانديم، اين است كه رشد و پاكيزگى به او و به ذريه او داديم، و به او و به هر يك از ذريه و شاخه‌اى كه از تنه درخت وجودى او مى‌رويد حياتى افاضه كرديم كه آميخته با القاءات
شیطان و پليدى و تسويلات و وسوسه‌هاى او نباشد و خلاصه اينكه
حیاتی طیب و طاهر به آنان افاضه مى‌كنيم. و اين دو: يعنى قبول حسن كه گفتيم برگشتش به همان اصطفا است و نبات حسن كه گفتيم برگشتش به طهارت است، همان اصطفا و طهارتى است كه در ذيل آيات مورد بحث، به آن اشاره نموده و مى‌فرمايد:
(وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ ...) (دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَنْبَتَها»، ص۷۵.
