أَمْلی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمْلی:
(وَ أَمْلَى لَهُمْ) أَمْلی: از مادّه
«املاء» (
املى،
يملى،
املاء) به معنى «ايجاد طول امل و آرزوهاى دور و دراز» است.
كه
انسان را به خود مشغول و از حق باز مى‌دارد
(مدت طولانى از روزگار يا مهلت مديد /الاملاء... الامهال و التّأخير فى المدّة)
بنابراين، اين
«املاء» با آن
«املائى» كه مخفف
«املال» مى‌باشد.
به معنای تقرير كردن و ديكته كردن است.
پيش از اين در ماده «م ل ل» از آن سخن گفتيم، از هر نظر متفاوت است.
به موردی از کاربرد
أَمْلی در
قرآن، اشاره می‌شود:
(إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلَى لَهُمْ) (به
یقین كسانى كه بعد از روشن شدن راه
هدایت براى آن‌ها، پشت به آن كردند،
شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زينت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فريفته است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
(ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِ) به معناى برگشتن به عقب بعد از رو آوردن است و اين استعاره‌اى است كه منظور از آن ترک كردن بعد از گرفتن است. كلمه تسويل كه مصدر سول است، به معناى جلوه دادن چيزى است كه نفس آدمى حريص بر آن است، به طورى كه زشتى‌هايش هم در نظر زيبا شود. مراد از املاء امداد و يا طولانى كردن آرزو است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَمْلی»، ج۴، ص۳۳۶.
