أَمَرَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمَرَ: (قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ)«أَمَرَ» (به فتح همزه و میم) به معنای دستور و فرمان است.
قاموس گوید: «الامر ضدّ النهی»
از آن‌جا كه قبل از این
آیه، سخن از
فحشاء كه مفهوم آن هر گونه كار زشتى را شامل مى‌شود در ميان بود، و تاكيد شده بود كه
خداوند هرگز دستور به فحشاء نمى‌دهد، در اين آيه به اصول دستورات
پروردگار در زمينه وظائف عملى در يک جمله كوتاه
اشاره شده و سپس اصول عقائد دينى يعنى
مبدا و
معاد را به طور فشرده بيان مى‌كند.
به موردی از کاربرد «أَمَرَ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَأَقِيمُواْ وُجُوهَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ) «بگو: پروردگارم
امر به
عدالت كرده است؛ و روى خويش را در هر
مسجد و به هنگام
عبادت به سوى او كنيد؛ و او را بخوانيد، و
دین خود را براى او خالص كنيد. و بدانيد همان‌گونه كه در آغاز شما را آفريد، بار ديگر در
رستاخیز باز مى‌گرديد.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: پس از آن‌كه در آيه قبلى امر به فحشاء را
نفی نمود و فرمود: اين افترايى است كه به خدا مى‌بنديد و هيچ شاهد و دليلى از طريق
وحی نداريد در اين آيه چيزى را كه خدا به آن
امر كرده ذكر مى‌كند، و معلوم است كه چنين چيزى مقابل آن امر شنيعى است كه در آيه قبلى بود، و آن
قسط است كه قرار گرفتنش در برابر آن امر شنيع مى‌فهماند كه آن امر كارى بوده كه از حد ميانه به طرف افراط و يا تفريط منحرف بوده است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «امر»، ج۱، ص۸۸.
