أَصْل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَصْل (به فتح الف و سکون صاد) از
واژگان قرآن کریم به معنای ریشه و پایه است.
جمع آن
أُصول است.
أَصْل به معنای ریشه و پایه است.
به مواردی از
أَصْل که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِي السَّمَاء ) «کلمه پاک همچون درخت پاکی است که ریشه آن ثابت و شاخه‌اش در هوا است.»
جمع آن اصول است.
(أَوْ تَرَكْتُمُوها قَائِمَةً عَلَى أُصُولِها) (يا آن را به حال خود واگذاشتيد.)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اصل»، ج۱، ص۸۸
