أَسَف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَسَف (به فتح الف و سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای حزن و غضب است.
اگر
اسف نسبت به ضعیف باشد غضب و اگر نسبت به قوی باشد حزن و اندوه معنی می‌دهد.
مشتقات
أَسَف که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
آسَفُونا (به فتح الف و سین) به معنای ما را به خشم آوردند؛
اَسَفاً (به فتح الف و سین) به معنای اندوه؛
اَسِفاً (به فتح الف و کسر سین) به معنای خشمگین و اندوهناک؛
اَسَفی (به فتح الف و سین) در هنگام اندوه و تاسف از فوت چیزی گویند، است.
أَسَف به معنای حزن و غضب است.
در
مجمع گوید: اَسَفٌ به معنی شدّت غضب است، به معنی اندوه نیز می‌آید.
بنا به قول
راغب: منشاء اسف، حسّ انتقام است، اگر انتقام نسبت به ضعیف باشد اسف به صورت غضب متجلّی می‌شود (و معنای غضب می‌دهد) و هر گاه نسبت به قوی باشد به صورت اندوه ظاهر می‌گردد انتهی.
به مواردی از
أَسَف که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلَمَّا آسَفُونا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ) «چون ما را به خشم آوردند از آن‌ها انتقام گرفتیم»
اسف می‌شود که به معنای غضب باشد.
(فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ... اَسَفاً) «شاید تو از اندوه خودت را هلاک کننده‌ای»
اسف می‌شود به معنی اندوه باشد.
(رَجَعَ مُوسی اِلی قَوْمِهِ غَضْبانَ اَسِفاً) «
موسی به سوی قوم خویش خشمگین و اندوهناک برگشت»
اسِف به کسر صفت مشبهه است به معنی اندوهگین.
(وَ قالَ یا اَسَفی عَلی یُوسُفَ)
«ای دریغ از
یوسف»
در هنگام اندوه و تاسف از فوت چیزی گویند: یا اسفی.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اسف»، ج۱، ص۸۲
